«کاوبوی کارتر» بیانسه تنها چند روزی است که منتشر شده است، اما از قبل واضح است که سال‌های آینده درباره آن صحبت خواهیم کرد - این آهنگ در حال شکستن رکورد در سراسر پلتفرم‌های پخش است، و خود هنرمند آن را «بهترین موسیقی [او ] تا حالا ساخنه شده." اما در میانه‌ی بیانیه‌ی مطبوعاتی «کاوبوی کارتر»، بیانسه بیانیه‌ای غیرمنتظره علیه حضور فزاینده هوش مصنوعی در موسیقی بیان کرد.

بیانسه گفت: «لذت خلق موسیقی این است که هیچ قانونی وجود ندارد. هر چه بیشتر دنیا را در حال تکامل می بینم، ارتباط عمیق تری با خلوص احساس می کنم. با هوش مصنوعی و فیلترهای دیجیتال و برنامه نویسی، می خواستم به سازهای واقعی برگردم.

بیانسه به ندرت مصاحبه می‌کند و به هر یک از نظراتش در مورد آلبوم جدید اهمیت بیشتری می‌دهد - این اظهارات از جمله معدود نکات مهمی است که طرفداران برای کمک به آنها در حل هر عنصر آلبوم و اینکه چگونه همه آنها با هم هماهنگ می‌شوند، به آنها کمک می‌کند. پس موضع او در مورد هوش مصنوعی صرفاً یک اظهار نظر دور ریختنی نیست که در گفتگو با یک خبرنگار انجام شود. عمدی است.

واکنش اصلی علیه هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی از نحوه عملکرد این فناوری ناشی می شود. مولدهای موسیقی مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند آهنگ های جدید را در عرض چند دقیقه ایجاد کنند و صدای هنرمندان را تا حد وحشتناکی متقاعد کننده تقلید کنند. در برخی موارد، به این دلیل است که هوش مصنوعی در حال آموزش روی کار هنرمندانی است که ممکن است جایگزین شغل آنها شود.

مدل‌های زبان بزرگ و مدل‌های انتشار، هر دو به پایگاه‌های اطلاعاتی گسترده از متن، تصاویر و صداها نیاز دارند تا بتوانند آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی را ایجاد کنند. برخی از شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های هوش مصنوعی، مانند Open AI و Stability AI، از مجموعه داده‌هایی استفاده می‌کنند که شامل آثار هنری دارای حق چاپ بدون رضایت است. حتی با وجود اینکه مدل موسیقی Stability AI بر روی موسیقی استوک دارای مجوز آموزش دیده بود، این مورد برای تولید کننده تصویر این شرکت، Stable Diffusion، صادق نیست. معاون Stability AI Audio Ed Newton-Rex کار خود را به این دلیل ترک کرد، زیرا او "با نظر شرکت مبنی بر اینکه آموزش مدل های هوش مصنوعی مولد در آثار دارای حق چاپ "استفاده منصفانه" است، موافق نیست.

جای تعجب نیست که هنرمندانی مانند بیانسه احساسات شدیدی نسبت به این فناوری دارند - بسیاری از مدل‌های هوش مصنوعی بدون رضایت آنها در مورد کارهای هنرمندان آموزش دیده‌اند، و مخصوصاً برای نوازندگان در حال ظهور که قدرت حمایت از آنها را ندارند، حتی سخت‌تر خواهد بود. وارد یک صنعت بی رحم شوید. موضع بیانسه در زمینه خود «کابوی کارتر» معنادارتر می شود.

اگرچه صراحتاً در مورد هوش مصنوعی صحبت نمی کند، "کاوبوی کارتر" قبلاً به سرقت و تصاحب آثار هنری بدون رضایت می پردازد. در خود آلبوم، بیانسه به شنوندگان درس تاریخ می دهد که چگونه نوازندگان سیاهپوست پایه و اساس موسیقی کانتری را تشکیل دادند، که اغلب تصور می شود فرهنگ سفیدپوست جنوبی را نمایندگی می کند.

حتی عنوان "کابوی کارتر" اشاره ای به تخصیص موسیقی سیاهان برای منافع سفیدپوستان است. اگرچه «کارتر» می‌تواند به نام متاهل بیانسه اشاره کند، اما به کارترها، «نخستین خانواده» موسیقی کانتری اشاره می‌کند - و آن کارترها از کارهای نوازندگان سیاهپوست استفاده کردند تا سبکی را که ما اکنون به عنوان کانتری می‌شناسیم، توسعه دهند، که همچنان به حذف آن ادامه می‌دهد. هنرمندان سیاه پوست (به تازگی، یک ایستگاه رادیویی کشور اوکلاهاما اخیراً درخواست شنوندگانی برای پخش آهنگ بیانسه را رد کرد، زیرا بیانسه با تعریف آنها از هنرمند کانتری مطابقت نداشت). موضع ظاهرا تصادفی بیانسه در برابر هوش مصنوعی حقیقتی مشابه را آشکار می کند: بار دیگر، آثار هنرمندان بدون رضایت آنها دزدیده شده و به چیز دیگری تبدیل می شود و آنها را بدون پرداخت هزینه یا اعتبار برای مشارکت های فرهنگی خود رها می کند.

لحظاتی در آلبوم وجود دارد که ویلی نلسون نماد نود ساله کانتری در یک برنامه رادیویی به نام "ساعت دود" ظاهر می شود و اولین حضور آن قبل از "Texas Hold'Em" است. قرار دادن آهنگ با توجه به حادثه رادیویی اوکلاهاما، لایه‌ای از معنای بیشتری به خود می‌گیرد و نلسون کمی تلنگر می‌زند: «حالا برای این آهنگ بعدی، می‌خواهم بنشینید، استنشاق کنید و به سراغ آهنگ خوب بروید. جایی که ذهن شما دوست دارد سرگردان شود. و اگر نمی‌خواهی بروی، برو برای خود یک جوک‌باکس پیدا کن.»

این دنیای بیانسه است: جوک باکس و رادیو دوباره به سبک خود بازگشته اند، نوازندگان سیاه پوست می توانند هر نوع موسیقی را که می خواهند بسازند و هنر کسی دزدیده نمی شود.

خبرکاو