انسان ها برای هزاران سال اساساً قطعات فلزی را به همین روش ریخته اند: با ریختن فلز مذاب در قالبی که اغلب از ماسه و رس فشرده ساخته شده است.

دلیلی وجود دارد که امروزه از این روش قدیمی استفاده می شود: ریخته گری شن و ماسه ارزان است و با فلزات آهنی یا آهنی و غیر آهنی به خوبی کار می کند. اما یک جنبه منفی وجود دارد. این تکنیک به فلز بیشتری نسبت به نیاز قطعه نهایی نیاز دارد و در حالی که ضایعات معمولاً بازیافت می شوند، ذوب فلز اضافی بارها و بارها انرژی را هدر می دهد. چاپ سه بعدی به عنوان یک جایگزین گران قیمت که عموماً برای نمونه های اولیه و قطعات کم حجم محفوظ است ظاهر شده است.

یکی از استارتاپ‌ها، Magnus Metals، در حال کار بر روی یک فناوری ریخته‌گری فلز است که ادعا می‌کند با هزینه‌ای که می‌تواند با ریخته‌گری شن و ماسه رقابت کند، به همان سرعت و انرژی کارآمدی چاپ سه بعدی است.

Boaz Vinogradov یکی از بنیانگذاران و مدیر عامل Magnus Metals به TechCrunch گفت: «به مرور زمان، همانطور که قابلیت اطمینان و استفاده ما از دستگاه افزایش می‌یابد، فکر می‌کنم ما برای قطعاتی که خیلی ساده نیستند رقابتی خواهیم بود.

برای قطعات ساده، ریخته گری شن و ماسه همچنان مزیت را خواهد داشت، اما برای قطعات پیچیده مانند گیربکس، وینوگرادوف مطمئن است که شرکتش می تواند در هزینه رقابت کند.

برای ساخت این قطعات، Magnus Metals عناصر ریخته گری شن و ماسه و چاپ سه بعدی را برای انجام آنچه ریخته گری دیجیتال می نامد قرض می گیرد. قبل از شروع کار ریخته گری، نرم افزار این شرکت یک طرح را به لایه ها تقسیم می کند. سپس این شرکت نگاتیو آن شکل را می گیرد و قالب های سرامیکی بین چهار تا 20 میلی متر ضخامت ایجاد می کند که فلز را در حالی که سرد می شود در جای خود نگه می دارد.

در دستگاه ریخته گری، فلز ذوب شده و به داخل پایه سرامیکی چکه می شود. پس از تکمیل یک لایه، فلز بیشتری اضافه می شود. وینوگرادوف بيان کرد که هر لایه بعدی لایه قبلی را ذوب می کند و اطمینان می دهد که لایه ها به هم چسبیده اند و همچنین اجازه می دهد ناخالصی ها به سمت بالا شناور شوند. این شرکت بيان کرد که ذوب و اختلاط لایه ها به قطعات آن اجازه می دهد تا نرخ عیب کمتری داشته باشند و 10٪ تا 20٪ قوی تر از قطعات ریخته گری سنتی هستند.

مگنوس متالز قصد دارد ماشین‌های خود و همچنین سرامیک اختصاصی را که برای تولید پایه‌ها استفاده می‌شود، به مشتریان بفروشد. وینوگرادوف گفت ، هدف این است که بین 500000 دلار تا 1 میلیون دلار درآمد مکرر در هر دستگاه ایجاد کند.

او گفت: "اگر فقط ماشین ها را بفروشید، چرخه ای خواهید بود." ما سرامیک های خودمان را تولید می کنیم، زیرا برای ایجاد یک لایه، به سرامیک هایی نیاز دارید که بتواند چندین بار ضربه فلز مذاب را تحمل کند.

تکنیک لایه به لایه Magnus Metals مشابه پرینت سه بعدی است، اما وینوگرادوف بيان کرد که رویکرد شرکت او سریعتر است که به کاهش هزینه ها کمک می کند. هر پایه سرامیکی را می توان دوباره استفاده کرد، البته فقط برای تعداد محدودی از قطعات. و برخلاف پرینت سه بعدی که معمولاً به مواد اولیه خاصی نیاز دارد، Magnus Metals بيان کرد که سیستمش می تواند از مواد مشخص شده توسط مشتری استفاده کند.

به گفته Magnus Metals، برخلاف قالب‌های ریخته‌گری شن و ماسه، این روش به ابزارهای گران قیمت برای ایجاد پایه‌ها نیاز ندارد. این استارتاپ او میگوید این بدان معناست که مشتریان می‌توانند قطعات را در حجم‌های پایین‌تر نسبت به ریخته‌گری سنتی به‌طور مقرون‌به‌صرفه‌تر بسازند.

TechCrunch به طور انحصاری آموخته است که ساخت ماشین آلات صنعتی مانند این ارزان نیست، به همین دلیل است که مگنوس متالز 74 میلیون دلار سری B جمع آوری کرده است. این دور توسط Entrée Capital و Target Global با مشارکت Awz Ventures، Caterpillar Ventures، Cresson Management، Deep Insight Ventures، Discount Capital، Essentia Venture Capital، Lip Ventures، Lumir Ventures، Next Gear Fund و Tal Ventures رهبری شد.

وینوگرادوف گفت: «این [دوره] ما را در سال جاری به سمت صنعتی شدن و در آغاز سال آینده آزمایش بتا خواهد برد. "هدف استفاده از این بودجه برای داشتن یک ماشین صنعتی کاملاً قوی است که مشتریان آزمایش آن را به پایان رساندند."

خبرکاو