اسنپدراگون ۸ الیت انتخاب بهتری است یا گوگل تنسور جی ۴؟ در ادامه به این سؤال پاسخ خواهیم داد.

در این مقایسه از یک سو، تراشه جدید کوالکام، اسنپدراگون ۸ الیت (Snapdragon 8 Elite)، قرار دارد که عملکرد سی‌پی‌یو و پردازنده گرافیکی آن بی‌نظیر است و کارایی گوشی‌های هوشمند ما را به لپ‌تاپ‌ها نزدیک‌تر می‌کند. از سوی دیگر، پردازنده تنسور جی ۴ (Tensor G4) قرار دارند که عملکردی قانع‌کننده و آپشن های تقویت‌شده هوش مصنوعی و عکاسی دارد.

در یک کفه ترازوی این مقایسه، کوالکام هست که شرکتی ارزشمند در حوزه پردازنده و سی‌پی‌یو محسوب می‌شود و در این حوزه سابقه زیادی دارد و در کفه دیگر، گوگل که در حوزه پردازنده به‌تازگی از زیر سایه سامسونگ بیرون آمده و مسیر جدیدی در تولید تراشه‌های اختصاصی‌اش ایجاد کرده است.

اگر برای خرید گوگل پیکسل ۹ جدید شک دارید، منتظر سامسونگ گلکسی S25 بمانید یا یکی از گوشی‌های چینی را انتخاب کنید. انتخاب سختی است ولی خواندن این مطلب می‌تواند تصمیم‌گیری را برای شما راحت‌تر کند.

مشخصات

	اسنپدراگون ۸ الیت	تنسور جی ۴
پیکربندی سی‌پی‌یو	۲ هسته ۴.۳۲ گیگاهرتزی (اوریون) ۶ هسته ۶.۵۳ گیگاهرتزی (اوریون)	۱ هسته‌ کورتکس ایکس ۴ (۳.۱ گیگاهرتز) ۳ هسته‌ کورتکس اِی ۷۲۰ (۲.۶ گیگاهرتز) ۴ هسته‌ کورتکس اِی ۵۲۰ (۱.۹۲ گیگاهرتز)
پردازنده گرافیکی	Adreno با فرکانس ۱.۱ گیگاهرتز (پشتیبانی از ردیابی پرتو «Ray Tracing»)	Mali-G715(MC7?) با فرکانس ۹۴۰ مگاهرتز
هوش مصنوعی	هگزاگون «Hexagon» (ترکیبی از اسکالر، تنسور و وکتور)	واحد پردازش تنسور نسل سوم
پشتیبانی از رم	LPDDR5X	LPDDR5X
مودم 4G/5G	X80 LTE/5G (ادغام‌شده)، ۴G LTE، 5G فرکانس‌های زیر ۶ گیگاهرتز و موج میلی‌متری، پشتیبانی از ارتباط ماهواره‌ای NB-NTN	اگزینوس 5400 LTE/5G، ۴G LTE، 5G فرکانس‌های زیر ۶ گیگاهرتز و موج میلی‌متری، پشتیبانی از ارتباط ماهواره‌ای NB-NTN
سایر قابلیت‌های ارتباطی	بلوتوث ۶.۰، وای‌فای۷ و وای‌فای ۶/۶ ای (802.11ax) و وای‌فای ۵ (802.11ac)، پروتکل‌های a/b/g/n	بلوتوث ۵.۳، وای‌فای۷ و وای‌فای ۶/۶ ای (802.11ax) و وای‌فای ۵ (802.11ac)، پروتکل‌های a/b/g/n
لیتوگرافی	TSMC ۳ نانومتری	سامسونگ ۴ نانومتری

اجازه دهید برای شروع نگاهی به چند تفاوت اصلی اسنپدراگون ۸ الیت و تنسور جی ۴ بیندازیم. طراحی‌های درون‌سازمانی کوالکام امسال ویژگی اصلی پردازنده جدید شرکت معرفی شده‌اند و از هسته سی‌پی‌یوی اوریون (Oryon) آغاز می‌شوند. این هسته بر پایه معماری Arm ساخته شده (مانند تمام پردازنده‌های گوشی‌های هوشمند) اما به نظر می‌رسد فراتر از حد معمول پیاده‌سازی شده و امکان افزایش سرعت کلاک تا ۴.۳۲ گیگاهرتز را فراهم کرده است. اسنپدراگون ۸ الیت ۲ هسته پرایم (Prime) و ۶ هسته پرفورمنس (Performance) دارد؛ هسته‌های پرفورمنس سرعت کلاک پایین‌تری دارند اما با ۳.۵۳ گیگاهرتز همچنان قابل‌توجه‌اند.

تنسور جی ۴ گوگل از سری هسته‌های کورتکس (Cortex) با قطعات استاندارد Arm ساخته شده و یک هسته بزرگ کورتکس ایکس ۴ (Cortex-X4)، سه هسته میان‌رده کورتکس ای ۷۲۰ (Cortex-A720) و چهار هسته کارآمد A520 دارد. این تراشه از نظر تعداد هسته با اسنپدراگون ۸ الیت برابر است و اصلاً کند نیست اما سرعت‌های کلاک بسیار پایین‌تر و معماری کمی قدیمی‌تر آن در مقایسه با اسنپدراگون ۸ الیت این تراشه را عقب‌ نگه داشته است. پردازنده جدید کوالکام در بنچمارک‌های androidauthority تا دوبرابر سریع‌تر عمل می‌کند.

این تفاوت عملکرد در بخش گرافیک نیز مشهود است. تنظیمات GPU (پردازنده گرافیکی) در پردازنده‌های تنسور همیشه از پردازنده‌های اسنپدراگون عقب بوده و عملکردی ارائه می‌دهد که بیشتر معادل تراشه‌های پرچم‌دار چند نسل قبل اسنپدراگون است. پردازنده گرافیکی مالی جی ۷۱۵ (Mali-G715) آن هنوز از قابلیت ردیابی پرتو (ray tracing) پشتیبانی نمی‌کند؛ این ویژگی ضروری نیست اما برای گیمرهای موبایلی که به‌دنبال خرید گوشی به‌روز هستند تا مدت بیشتری از آن استفاده کنند، نکته‌ قابل‌توجهی است.

بدیهی است اگر به‌دنبال بالاترین عملکرد ممکن در گوشی هستید، اسنپدراگون ۸ الیت بهترین انتخاب است اما این تراشه برای اکثر کارهای روزمره عملکردی فراتر از نیاز دارد. البته تنسور جی ۴ نیز این وظایف را به‌خوبی انجام می‌دهد.

از نظر سایر قابلیت‌ها باید بگوییم، هر ۲ تراشه امکانات مشابهی دارند؛ قابلیت‌هایی مثل پشتیبانی از 5G با فرکانس ۶ گیگاهرتز و موج میلی‌متری، وای‌فای ۷ و حتی قابلیت ارتباط ماهواره‌ای NTN؛ البته گوشی‌های پیکسل در زمینه قابلیت‌های ارتباطی حرفی برای گفتن دارند و از آپشن های ارتباطی حیاتی برخوردارند. کوالکام آپشن های اضافی جالبی مانند ۲ قابلیت XPAN و aptX جهت انتقال بی‌سیم صدا بدون افت کیفیت از طریق بلوتوث و قابلیت Snapdragon Seamless جهت به اشتراک‌گذاری صفحه و فایل بین دستگاه‌های اندرویدی و ویندوز دارد اما این امکانات هنوز به‌صورت گسترده مورداستفاده قرار نگرفته‌اند. اگر از تجهیزات صوتی پیشرفته aptX استفاده می‌کنید، گوشی مجهز به پردازنده اسنپدراگون این مزایا را نیز برایتان به ارمغان بیاورد.

ویژگی‌ در مقابل عملکرد؛ کدام‌یک بیشترین اهمیت را دارد

کوالکام وعده داده تا ۸ سال از اسنپدراگون ۸ الیت پشتیبانی کند و این امکان را برای سازندگان گوشی‌های مجهز به این پردازنده فراهم کند که مدت‌ پشتیبانی از گوشی‌هایشان را با میزان ارائه پشتیبانی بلندمدت برای گوشی‌های سری پیکسل، یکسان کنند. بااینکه هر ۲ گوشی از پشتیبانی بلندمدت بهره می‌برند، به جرأت می‌توان بيان کرد در آینده پردازنده اسنپدراگون از آپشن های بیشتری پشتیبانی خواهد کرد.

گوگل با گفت ن آپشن های جدید به تراشه‌اش در قالب به‌روزرسانی‌ها برای گوشی‌های پیکسل، تقریباً قابل‌تحسین عمل کرده است و این امکانات انحصاری همچنان گوشی‌های پیکسل را جذاب می‌کنند، حتی اگر از نظر عملکرد، آپشن های مدرن و پیشرفته‌ای نباشند.

آپشن های نرم‌افزاری قوی نقطه‌عطف و برگ برنده طلایی گوشی‌های پیکسل برای فروششان هستند؛ خواه قابلیت دسترسی به چت‌بات جمینی لایو (Gemini Live) باشد، خواه قابلیت عکاسی محاسباتی با کیفیت بالا همچنین ابزارهای انحصاری مثل ابزار Best Take برای ترکیب چند عکس در یک عکس. هیچ شرکتی بهتر از گوگل نمی‌تواند تجربه اصلی اندروید را بهبود دهد اما واحد پردازش تنسور (TPU) در تنسور G4 همانند G3 است؛ پس فعلاً پیشرفتی در زمینه هوش مصنوعی در دستگاه‌های گوگل نداریم. جهش بعدی احتمالاً در گوشی پیکسل ۱۰ و تراشه تنسور جی ۵ اتفاق خواهد افتاد.

از سوی دیگر، کوالکام نیز بر قابلیت‌های هوش مصنوعی و تصویرسازی خود تأکید زیادی دارد و اسنپدراگون ۸ الیت در این زمینه نسبت به پردازنده‌های قبلی خود بهتر است. ارزیابی گستره وسیع وظایف هوش مصنوعی میان تراشه‌ها کار دشواری محسوب می‌شود (اگر غیرممکن نباشد) اما نباید فراموش کنیم که نقطه‌ضعف اسنپدراگون این است که شرکای آن تجربه توسعه آپشن های هوش مصنوعی مشابه گوگل را ندارند.

پیاده‌سازی آپشن های منحصربه‌فرد تراشه‌های کوالکام توسط شرکا، گاهی موفقیت‌آمیز بوده و گاهی شکست خورده‌اند. تعداد کمی از آنها از دموهایی مانند جداسازی اشیا یا مدل تصویرسازی Stable Diffusion بهره گرفته‌اند، حتی تعداد کمی از ویژگی‌ها را به‌صورت جامع برای نسل‌های قبلی به‌روزرسانی کرده‌اند. البته گوگل در این زمینه بسیار موفق عمل کرده و سامسونگ در این زمینه از معدود استثناه است.

اسنپدراگون ۸ الیت برای علاقه‌مندان به دستیارهای هوش مصنوعی از قابلیت مدل زبانی جمینی نانو (Gemini Nano) پشتیبانی می‌کند. در ضمن، درحال‌حاضر قابلیت‌های تصویربرداری آن در برخی از بهترین دوربین‌های گوشی‌ها مانند شیائومی ۱۴ اولترا دیده می‌شود؛ پس کاربران پردازنده‌های اسنپدراگون مجبور به دل‌کندن از آپشن های اصلی نیستند اما به‌صراحت می‌توانیم بگوییم گوشی‌های پیکسل همان ویژگی‌ها را با استفاده از منابع کمتری در اختیار کاربرانشان قرار می‌دهند.

اسنپدراگون در مقابل تنسور؛ کدام را انتخاب کنیم؟

بدیهی است انتخاب گوشی هوشمند بعدی فقط به تراشه‌ها محدود نمی‌شود؛ این روزها پارامترهایی مثل دوربین‌ها، قابلیت‌های چندرسانه‌ای و البته قیمت هم اهمیت دارند.

وقتی در مقابل مجموعه گوشی‌های هوشمند مجهز به اسنپدراگون ۸ الیت (که به‌زودی آنها را در بازار خواهید دید) صحبت از مقایسه گوشی‌های سری پیکسل گوگل می‌شود، انتخاب نسبتاً واضح است. اگر می‌خواهید گوشی بعدی‌تان را ۵ سال یا بیشتر نگه دارید، گوشی‌های اسنپدراگون برای استفاده در سال‌های آینده و بازی گزینه بهتری هستند.

همچنین طی این مدت، باید سیاست سازنده در ساخت مدل‌های جدید را هم در نظر بگیرید. گوگل فعلاً در زمینه ساخت سریع مدل‌های جدید و حفظ جریان ثابت آپشن های جدید برتری دارد اما در آینده خواهیم دید که سامسونگ و سایر سازندگان در این نسل چگونه عمل می‌کنند. هزینه‌های تعویض باتری و تعمیر برای استفاده طولانی‌مدت از گوشی نیز فاکتورهای مهمی هستند که باید در نظر گرفته شوند؛ خوشبختانه گوگل در این زمینه هم عملکرد خوبی دارد.

اگر هنوز هم تصمیم‌گیری برایتان دشوار است، نگران نباشید؛ بسیاری مطمئن نیستند سال آینده کدام گوشی را انتخاب می‌کنند.عملکرد فوق‌العاده قدرتمند پردازنده جدید اسنپدراگون وسوسه‌برانگیز است اما احتمالاً جدایی از تجربه نرم‌افزاری گوگل برای کاربران گوشی‌های پیکسل هم دشوار خواهد بود. به‌هرحال انتخاب‌های سختی پیش رو داریم؛ پس بهتر است منتظر بمانیم و ببینیم نتیجه چه می‌شود.

خبرکاو