به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اسفندماه سال ۹۹ خبر تعطیلی سینما عصرجدید  را در ایسنا مخابره کردیم، در همان مقطع عبدالله علیخانی - مدیر سینما - با تایید این خبر گفت: من و آقای فرحبخش ۱۱ سال است که این سینما را خریداری کرده‌ایم، چون سینما علاقه ما بود اما با این وضعیت (رکود و تعطیلی دوران کرونا) نمی‌دانیم باید چه کنیم و برای رسیدن به تصمیمی قطعی آن را تعطیل کرده‌ایم.

به گزارش ایسنا، او با اشاره به سابقه طولانی فعالیت این سینما و جایگاهی که داشته، معتقد بود برای حفظ این سینماهای قدیمی باید فکری اساسی شود. فعالیت‌های ابتدایی در محل سینما «عصر جدید» فعلی به دهه ۱۳۲۰ برمی‌گردد که در مقطعی کاملا تخریب می‌شود و بعد به شکل سینمای فعلی بازسازی می‌شود.

انتشار خبر تعطیلی سینما عصر جدید و تاکید بر نوستالژیک بودن سینماهای قدیمی بازتاب‌های فراوانی داشت که باعث شد یک سال بعد محمدحسین فرحبخش در یک گفت‌وگوی صریح با ایسنا نکاتی را مطرح کند. او به عنوان یکی از مالکان سینما عصرجدید تاکید کرد: «همه حرف‌ها درباره نوستالژی سینما "عصر جدید" دروغ است. »

این تهیه‌کننده قدیمی گفت: «من از آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصر جدید صحبت می کنند - چه مردم و چه سینماگران - چند سوال دارم.  خیلی از آن‌ها ممکن است در سال‌های گذشته یعنی یک سال، پنج سال، ۱۰ سال یا ۲۰ سال گذشته پدر و مادرهای خود را از دست داده باشند. به من بگویند که در این مدت چند بار بر سر مزار پدر و مادر خود رفته‌اند؟  پدر و مادرشان نوستالژیک‌تر است یا سینما عصر جدید؟ اول تکلیف این را مشخص کنند بعد درباره مال و اموال مردم اظهار نظر کنند. اگر من این سوال را می‌پرسم، کسی هستم که ۲۵ سال قبل مادرم به رحمت خدا رفته و هر هفته سر خاک او می‌روم. پدرم تا زمانی که در قید حیات بود ۶۰ سال از فوت مادرش می‌گذشت و جمعه به جمعه در تمام آن ۶۰ سال بر سر مزار مادرش رفت. این‌ها یعنی نوستالژی. سوال بعدی این است که آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصرجدید صحبت می کنند چرا در این چند سال به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند؟  خودشان پیش وجدانشان قضاوت کنند چرا در این سال‌ها نیامدند؟  حالا الان در فضای مجازی حس نوستالژیک نسبت به سینما پیدا کرده‌اند؟ همه این‌ها حقه بازی و دروغ است، مثل بقیه چیزها.»

به هرحال تعطیلی سینما «عصرجدید» همانند سایر سینماهای قدیمی بحث تازه‌ای نیست و با وجود پردیس‌های سینمایی در پاساژهای بزرگ، طبیعی است که این سالن‌ها کارکرد خود را از دست داده باشند اما با تعمیرات و تغییراتی که در این سالن سینمایی از جمله نمایش فیلم‌های قدیمی، نشست‌های خاص سینمایی، پاتوق فیلم کوتاه و مستند و.. که می‌توان برقرار کرد، شاید بتوان این سالن سینما را حالا که در کنارش سالن تئاتر «لبخند»  در آستانه افتتاح است، احیا کرد.

شاید هم بد نباشد این موضوع را به نظرسنجی کارشناسان و اهالی هنر گذاشت تا پیشنهاداتی را برای احیای این سالن به عنوان مکانی فرهنگی ارائه دهند بلکه صاحبان این سالن هم (که حق طبیعی‌شان است سرمایه بلاتکلیف خود را احیا کنند) به بازگشایی آن به شکلی متفاوت ترغیب شوند و این سالن قدیمی تغییر کاربری پیدا نکند.  

تا چند روز دیگر مجموعه سالن‌های تئاتر لبخند در کنار عصرجدید باز می‌شوند و جمعی از علاقه‌مندان برای تماشای تئاتر گردهم می‌آیند و در میان مخاطبان، حتما قدیمی‌ترهایی با خاطرات عصرجدید و تماشای فیلم‌های مهم تاریخ سینما و انتظار صف‌های جشنواره فیلم فجر و... وارد این سالن تئاتر تازه تاسیس می‌شوند.

۲۴۳۵۷

خبرکاو