تفکر سریع و یک شانس از یک فاجعه فرودگر ماه برای Intuitive Machines جلوگیری کرد
فضاپیمای Intuitive Machines دیروز در سطح ماه فرود آمد. . . به پهلو استیو آلتموس، مدیر عامل شرکت، طی یک کنفرانس مطبوعاتی روز جمعه تأیید کرد که اگرچه فرود بینقصی نبود، اما چیزی جز معجزه نبود که فضاپیما دست نخورده فرود آمد.
آلتموس با استفاده از یک مدل کوچک از فرودگر نشان داد که مهندسان چگونه معتقدند فضاپیمایی به نام اودیسه با توجه به جدیدترین دادههای تلهمتری فرود آمد.
آلتموس گفت: «وسیله نقلیه در نزدیکی یا در محل فرود مورد نظر ما پایدار است. ما در حال دانلود دادهها از بافرهای فضاپیما هستیم و به فضاپیما فرمان میدهیم.»
Intuitive Machines دیروز تأیید کرد که فرودگر در ساعت 5:24 بعدازظهر به وقت مرکزی بر روی سطح زمین نشست - این شرکت اولین شرکتی بود که یک فضاپیمای ساخت خصوصی را روی ماه قرار داد - اما جزئیات زیادی در مورد سلامت این وسیله نقلیه ناشناخته بود. بخشی از دلیل آن به این دلیل است که دوربین آنبورد، ابزاری به نام EagleCam، هنگام فرود خاموش شد. بدون تصاویر، مهندسان مجبور بودند برای تعیین جهت فرودگر پس از فرود، بر داده های دیگر تکیه کنند.
حتی در حال حاضر، این شرکت به بازسازی مجموعه رویدادهایی که منجر به فرود تاریخی شد، ادامه می دهد. این شرکت در ابتدا فکر میکرد که ادیسه در واقع قائم است، اما آلتموس بيان کرد که این بر اساس دادههای دورسنجی «کهنه» است. اطلاعات موجود در حال حاضر حاکی از آن است که فضاپیما واقعاً در هنگام برخورد عمودی بوده است، اما از آنجایی که به صورت افقی نیز حرکت میکرد – و کمی خیلی سریع – به احتمال زیاد یکی از پاهای آن به چیزی گیر کرده یا شکسته و باعث کج شدن آن شده است.
خبر خوب این است که بیشتر محمولههای حملونقل روی صفحه رو به پایین نیستند - تنها پنل که نیازی به کار بر روی سطح ماه ندارد. این شرکت توانست تأیید کند که بسیاری از زیرسیستمهای اصلی - از جمله آرایههای خورشیدی که انرژی لازم برای فضاپیما و محمولههای درونی را فراهم میکنند - عملکرد خوبی دارند.
بسیاری از موفقیت این ماموریت به تفکر بسیار سریع توسط کنترلرهای ماموریت Intuitive Machines مربوط می شود - و فقط یک شانس بسیار خوب.
مسائل ناوبری پس از آن آغاز شد که اودیسه یک مانور برنامه ریزی شده به نام درج مداری ماه را در چهارشنبه شب انجام داد که آن را در مداری بیضوی به دور ماه قرار داد. آلتموس بيان کرد که این امر بهشدت «تصادفی» بود، زیرا کنترلکنندههای مأموریت را وادار کرد تا خیلی زودتر از زمان برنامهریزی شده از یک زیرسیستم ناوبری به نام «مسافت یاب لیزری» استفاده کنند (لیزرها قرار بود برای اولین بار در مرحله نهایی فرود فعال شوند. ).
پس از تحلیل دادهها، شرکت صبح روز فرود متوجه شد که لیزرها کار نمیکنند - زیرا آنها کلید ایمنی فیزیکی قطعه را در حالی که هنوز روی زمین بود خاموش نکردند.
این لیزرها متغیرهای حیاتی برای فرود مانند ارتفاع و سرعت افقی را تعیین می کنند. با ناکارآمدی آنها، اودیسه می توانست به سرنوشت بسیاری از فرودگرهای دیگر تسلیم شود و بر سطح زمین سقوط کند. این شرکت گزینه های انگشت شماری را در نظر گرفت، اما در نهایت آنها تصمیم گرفتند از یک محموله لایدار داپلر ناسا استفاده کنند که به عنوان یک نمایش فناوری در نظر گرفته شده بود. آنها به اودیسه دستور دادند که برای یک دوره دو ساعته دیگر به دور ماه بچرخد تا به آنها زمان بیشتری برای بارگذاری وصله های نرم افزاری و تنظیم مجدد سیستم هدایت، ناوبری و کنترل فرودگر بدهد.
این یک سیو قابل توجه در لحظه آخر بود. پراسون دسای، معاون مدیر ماموریت فناوری فضایی ناسا، طی کنفرانس مطبوعاتی بيان کرد که آژانس امیدوار است فناوری داپلر لیدار را به سطح آمادگی فناوری (TRL) 6 برساند، اما اجرای موفقیتآمیز در عرشه اودیسه آن را به ارمغان آورده است. به TRL 9، بالاترین سطح آمادگی.
او گفت: "همه کار سخت دیروز زمانی که یک مشکل فنی وجود داشت و تیم ها به این نتیجه رسیدند که هی، بهترین کار این است که تغییر را انجام دهند و به این نمایش فناوری تکیه کنند، انجام شد." همه چیزهایی که از تلهمتری دریافتی میفهمیم، که به این نقطه محدود میشود، تا زمانی که همه دادهها را برگردانیم، این است که این فناوری عملکرد بیعیب و نقصی دارد.
ارسال نظر