17 آگوست 1970 فضاپیمای «ونرا 7» توسط اتحاد جماهیر شوروی راه‌اندازی شد. این اولین فضاپیمایی بود که با موفقیت داده‌ها را از سطح یک سیاره دیگر (زهره) منتقل کرد.

ونرا نام مجموعه‌ کاوشگرهای فضایی بود که اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های 1961 تا 1984 برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ناهید به فضا پرتاب کرد.

16 کاوشگر به‌سوی این سیاره پرتاب شدند که از بین آن‌ها دو کاوشگر اول حتی نتوانستند از سطح زمین خارج شوند. ونرا 7، اولین کاوشگر از این سری بود که برای فرودی نرم طراحی شد و «ونرا 4» نیز توانست اولین تصاویر و اطلاعات را به دانشمندان روسی مخابره کند.

با توجه به شرایط و سطح شدیداً ناهموار ناهید، تمام این سطح‌نشین‌ها تنها برای دقایق یا حداکثر ساعاتی دوام می‌آوردند. ابزارها در هر مأموریت‌ ونرا متفاوت بودند، اما همه آن‌ها شامل دوربین‌ها و تجهیزات تجزیه‌وتحلیل جوی و خاک می‌شدند.

برنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در زمینه کاوش در فضا ایجاد کرد و در‌واقع از اولین دستگاه‌های ساخت انسانی بود که وارد جو سیاره دیگری شد.

ونرا 7 نیز بخشی از سری کاوشگرهای ونرا با هدف کاوش زهره بود. هنگامی که فضاپیما در 15 دسامبر 1970 بر سطح ناهید فرود آمد، اولین داده‌ها را از آنجا به زمین ارسال کرد.

کاوشگر به گونه‌ای طراحی شده بود که بتواند فشار تا 18 مگاپاسکال و دما تا 580 درجه سانتی‌گراد را تحمل کند. اما در ناهید میزان دما و فشار بیشتر از آن چیزی بود که انتظار می‌رفت. عدم قطعیت‌های قابل‌توجه درمورد دمای سطح و فشار زهره باعث شد طراحان حاشیه بزرگی از خطا را انتخاب کنند.

در فرودگر سنسورهای دما و فشار، ارتفاع‌سنج و همچنین یک شتاب‌سنج برای اندازه‌گیری چگالی اتمسفر وجود داشت. در طول پرواز به سمت زهره، دو مانور داخلی با استفاده از موتور بدنه انجام شد.

خبرکاو