3 فوریه 1966، فضاپیمای بدون سرنشین شوروی، لونا 9، توانست سالم روی ماه فرود آید. این اولین فرود نرم یک کاوشگر روی یک جرم آسمانی دیگر بود و راه را برای سفرهای سرنشین‌دار به ماه باز کرد.

11 مأموریت اول لونا به دلایل مختلف ناموفق بود؛ لونا 9 دوازدهمین تلاش برای فرود نرم توسط اتحاد جماهیر شوروی بود.

لونا 9 شک و تردیدها مبنی بر اینکه سطح شن‌های روان ماه ناامن است، از بین برد و کپسول با سرعت 22 کیلومتر بر ساعت روی ماه فرود آمد‌.

در هنگام فرود، کاوشگر یک کپسول را به بیرون پرتاب کرد که به‌صورت عمودی غلتید و چهار پایه گلبرگی و فعال فنری خود را باز کرد تا ثابت بماند.

یک دوربین تلویزیونی با سیستم آینه‌گردان به لونا 9 امکان عکس‌برداری از نماهای پانوراما، منظره ماه و نماهای نزدیک‌تر از صخره‌های مجاور را می‌داد؛ پس هفت ساعت بعد 9 تصویر به زمین ارسال شد؛ اما این تصاویر بلافاصله توسط مقامات شوروی منتشر نشدند.

دانشمندان رصدخانه جدرل بانک در انگلستان که بر این فضاپیما نظارت می‌کرد، متوجه شدند که فرمت سیگنال مورد استفاده با سیستم رادیو‌فکس مورد توافق بین‌المللی که توسط روزنامه‌ها برای ارسال تصاویر استفاده می‌شود، یکسان است؛ پس دیلی اکسپرس یک گیرنده مناسب را به رصدخانه فرستاد و تصاویر لونا 9 رمزگشایی و در سراسر جهان منتشر شد.

اطلاعات تا 6 فوریه به زمین منتقل شدند؛ زمانی که باتری کاوشگر تمام شد، ارتباط آن با زمین از بین رفت.

خبرکاو