Astroscale سفینه سوختگیری مداری ۲۵ میلیون دلاری خود را برای نیروی فضایی به پایان میرساند.
شرکت عملیات مداری Astroscale جزئیات جدیدی را در مورد رویکرد خود به سوخت رسانی به ماهواره ها در فضا، به عنوان بخشی از یک پروژه 25.5 میلیون دلاری برای کاوش در این مفهوم با نیروی فضایی فاش کرده است. راه حل آنها کمی شبیه یک کامیون AAA است که با سرعت 25000 مایل در ساعت حرکت می کند.
مفهوم سرویس و تعمیر در مدار برای هر کسی که نمیخواهد سرمایهگذاری 100 میلیون دلاری را به معنای واقعی کلمه از بین ببرد جذاب است. بسیاری از ماهوارهها پس از سالها حضور در فضا کاملاً کار میکنند، اما به سادگی فاقد سوخت برای حفظ ایمن ارتفاع و مسیر تعیینشده خود هستند، و در عوض باید اجازه خروج از مدار را داشته باشند.
شما می توانید یک ماهواره 100 میلیون دلاری دیگر نصب کنید - یا شاید، همانطور که شرکت هایی مانند Astroscale و OrbitFab پیشنهاد کرده اند، می توانید یک دهم آن را برای انجام یک حرکت گاز از سطح به مدار ژئوسنکرون هزینه کنید.
البته، بیشتر ماهوارهها برای سوختگیری طراحی نشدهاند، اما این موضوع میتواند به راحتی تغییر کند - حتی اگر نحوه انجام آن یک سوال باز باشد. Astroscale تابستان گذشته قراردادی با نیروی فضایی برای کشف این امکان در مدار به دست آورد و این شرکت به تازگی نحوه برنامه ریزی برای انجام این کار را منتشر کرد .
Astroscale Prototype Servicer for Fueling یا APS-R یک ماهواره کوچک (به اندازه کافی به اندازه یک پمپ بنزین) است که به GEO صعود می کند - حدود 300 کیلومتر بالاتر - و سپس روی یک "مشتری آماده" فرود می آید. پورت سوخت گیری صحیح (این مشتری هنوز یک "مثلا" در نمودار است، پس هنوز برنامه رسمی وجود ندارد.)
پس از سوختگیری، APS-R عقبنشینی میکند و ماهواره مشتری را بازرسی میکند و به دنبال هرگونه نشت سوخت یا سایر مسائلی است که اپراتورها ممکن است بخواهند تحلیل کنند. سپس دوباره به GEO+ صعود می کند و با یک انبار سوخت واحد نوآوری دفاعی RAPIDS که دقیقاً به نظر می رسد قرار ملاقات می گذارد: یک پمپ بنزین مداری.
برخی دیگر از مفاهیم سوختگیری مبتنی بر فضا، به جای اینکه بهعنوان یک شاتل اضطراری بین ایستگاه و مشتری عمل کنند، سادگی نسبی نگهداشتن تمام سوخت روی خود کشتی را انتخاب میکنند (از این رو مقایسه AAA). اما از آنجایی که به نظر می رسد ارتش فکر می کند که یک مخزن تحت فشار غول پیکر پر از هیدرازین گزینه ایمن تر است، Astroscale این کار را انجام می دهد. با تمام آنچه می دانیم ممکن است نسخه ای مستقل برای استفاده غیرنظامی وجود داشته باشد.
این پروژه مشترک - که اساساً از نظر هزینه های متوسط تقسیم می شود - هنوز فقط در مرحله "مفهوم عملیات" است، اما Astroscale انتظار دارد تا سال 2026 آن را تحویل دهد. بدون شک ما قبل از این و سایر پروژه های پایداری فضایی بیشتر خواهیم شنید. سپس.
ارسال نظر