مو الخادرا سال‌ها از عمر خود را صرف کشف چگونگی حذف مواد دردسرساز مانند سرب سمی و زباله‌های رادیواکتیو از آب کرد. اما همانطور که در طول تحصیلات دکترا در MIT پیشرفت کرد، متوجه شد که اگر می‌خواهد فناوری خود را به بازار بیاورد، باید کاری غیر از ساختن یک بریتای بهتر انجام دهد.

الخادرا به TechCrunch گفت: «ما در نهایت با شرکت‌های بزرگی که به آن حوزه علاقه داشتند صحبت کردیم. اما او گفت : "سرمایه گذاران و سایر ذینفعان در صنعت تا حدی به من هشدار داده بودند که از نقطه نظر تجاری، فضای بسیار چالش برانگیزی خواهد بود."

پس در عوض، الخدرا تمرکز خود را تغییر داد. او به جای تلاش برای رساندن آب تمیز و دور انداختن آلاینده‌های نامطلوب، مواد معدنی با ارزش محبوس شده در آب را از مخازن عمیق زیرزمینی بازیابی می‌کند. استارت‌آپ الخادرا، لیتیوس، با لیتیوم، یک ماده معدنی حیاتی که با تغییر صنعت خودروسازی به خودروهای الکتریکی، تقاضای زیادی دارد، شروع به کار کرده است.

امروزه، بیشتر لیتیوم یا استخراج می شود یا از طریق تبخیر آب شور در نمکزارهای وسیع، که بیشتر آنها در آند آمریکای جنوبی هستند، جذب می شود. اما استخراج لیتیوم از این طریق گران، کند و از نظر جغرافیایی محدود است.

در پاسخ، گروه جدیدی از استارت‌آپ‌ها تلاش می‌کنند تا تقاضای رو به رشد لیتیوم، به‌ویژه لیتیومی که می‌تواند از منابع پایدار استخراج شود، برآورده کند. علاوه بر Lithios، شرکت هایی مانند Lilac Solutions و EnergyX همگی عجله دارند تا به منبع لیتیومی برای خودروسازان و تولیدکنندگان باتری تبدیل شوند. همه آنها لیتیوم را از آب شور استخراج شده از زیر سطح زمین استخراج می کنند، اگرچه آنها مشکل جداسازی فلز از آب را به روش های مختلف حل می کنند.

رویکرد لیتیوس مشابه روشی است که باتری‌های لیتیوم یونی کار می‌کنند. در داخل یکی، یون های لیتیوم در داخل آندها قرار گرفته اند، جایی که مانند کتاب در قفسه ذخیره می شوند. همانطور که باتری شارژ یا تخلیه می شود، آن یون ها بین دو ترمینال به جلو و عقب جریان می یابند و هر بار در گوشه های آند یا کاتد که از موادی به نام ترکیبات بینابینی ساخته شده اند، لانه می کنند.

در چیدمان لیتیوس، آب شور و غنی از لیتیوم از کنار ترکیبات الکتریسیته شده عبور می کند. کدومشون؟ الخادرا فاش نمی کند. او گفت: «ما از مواد ارزان قیمت و فراوانی استفاده می‌کنیم که برای لیتیوم کار می‌کنند. هنوز نمی‌خواهم شیمی خاصی را بگویم، اما اینها ترکیبات باتری هستند که امروزه در باتری‌های لیتیوم یونی استفاده می‌شوند. آنها مقیاس پذیر هستند، به راحتی تولید می شوند، دارای زنجیره تامین قوی هستند.

در دستگاه لیتیوس، این ترکیبات مانند یک اسفنج عمل می‌کنند، لیتیوم را جذب می‌کنند و سایر مواد حل شده در آب را نادیده می‌گیرند. وقتی اسفنج پر شد، لیتیوس آب شور را تخلیه می‌کند، شیر آب شیرین را باز می‌کند و روند را معکوس می‌کند. لیتیوم از اسفنج خارج می شود و به آب شیرین می ریزد.

الخادرا گفت: «لیتیومی که در محلول آب تمیز آزاد می شود، محلول بسیار غلیظ و خالصی است که به راحتی به پودر باتری تبدیل می شود.

کل فرآیند برای به حداقل رساندن مصرف آب طراحی شده است. او گفت که آب شور باقیمانده دوباره به زمین تزریق می شود و بسیاری از آب در مرحله "رهاسازی" قابل استفاده مجدد است. من در عربستان سعودی بزرگ شدم، منطقه ای بسیار خشک و خشک.»

این شرکت به طور انحصاری به TechCrunch گفته است که لیتیوس اخیراً 10 میلیون دلار سرمایه اولیه جذب کرده است. این دور توسط Clean Energy Ventures با مشارکت GS Futures، Lowercarbon Capital، MassCEC و TechEnergy Ventures رهبری شد. این شرکت همچنین 2 میلیون دلار از طریق بانک سیلیکون ولی برای خرید تجهیزات تولید و فرآوری به عنوان بدهی سرمایه گذاری کرد.

این تزریق به شرکت کمک می کند تا سیستم خود را از یک آزمایش آزمایشگاهی کوچک روی نیمکت تا یک خلبان به اندازه یک چمدان که می تواند برای آزمایش آب نمک در طبیعت به میدان بیاورد، توسعه دهد. الخادرا بيان کرد که لیتیوس 16 آب نمک مختلف را از آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی و اروپا آزمایش کرده است.

او گفت: "ما احتمالاً یک مرحله ارتقا یافته پشت چشم انداز نهایی داشتن یک سیستم به اندازه یخچال هستیم." این سیستم از آنجا به بعد به شکل مدولار برای انجام پروژه‌های تجاری بزرگ که هزاران تن کربنات لیتیوم تولید می‌کنند، تکرار می‌شود. پیشنهاد نمی‌کنم که این اتفاق در یک یا دو سال آینده رخ دهد، اما در یکی دو سال آینده روی آن کار می‌کنیم.»

خبرکاو