هنگامی که اپل سال گذشته آیفون 15 پرو و آیفون 15 پرو مکس را معرفی کرد، به اصطلاح دکمه اکشن را بالا انداختم. در حالی که من دوست دارم افراد باهوش کوپرتینویی در یک لغزنده بی صدا تا حدی زائد پخته شوند، اما با توجه به محدودیت های دکمه کمتر فروخته می شدم. از این گذشته، میتوانید از دکمههای تنظیم صدا در آیفونهای قبلی برای فعال کردن شاتر اپلیکیشن دوربین استفاده کنید.
اما همانطور که بیشتر از آیفون 15 پرو مکس استفاده کردم ، با تمجید از فضایل تیتانیوم و تجربه کلی تقریباً عالی آیفون، واقعاً عاشق دکمه اکشن شدم.
من آن را تنظیم کردهام تا گزینه «مشعل» را در iOS فعال کند - که فلاش دوربین هم نامیده میشود - و بهطور شگفتانگیزی مفید است، بهویژه در تلفن Max. قبل از اینکه مجبور باشم انگشت خود را در بالای گوشی بکشم تا منوی کشویی را دریافت کنم و سپس روی نماد مشعل ضربه بزنم. اگر اتفاقی دستم خیس باشد (نه اینطور نیست، در لندن بارانی زندگی می کنم) همیشه آسان نبود.
پس ، دکمه اکشن به یک موهبت واقعی در زندگی من تبدیل شد. این می تواند بازتاب غم انگیزی در وجود من باشد، اما مهم نیست.
با این حال، بهعنوان یک روزنامهنگار فناوری – یا به طور کلی هر روزنامهنگاری – اغلب در لحظات آرام یا در طول رفتوآمد فکر میکنم. و تفکر امروز آمیخته با دسیسه روی دکمه Action، باعث ایجاد یک فکر غیرمنتظره شد.
دلم برای کناره های فشرده گوشی های قبلی گوگل پیکسل تنگ شده است.
گوگل برای اولین بار با گوشی های پیکسل 2 معرفی شد، گوشی های خود را به کناره هایی مجهز کرد که از طریق یک فشردن کوتاه و تیز، دستیار گوگل را فعال می کردند. من دقیقاً مطمئن نیستم که چگونه کار می کند - چیزی در مورد فشار سنج ها وجود داشت - اما این روشی موثر برای بیدار کردن برداشت هوشمندانه Google از سیری بدون به صدا درآوردن عبارت فعال سازی "ok Google" بود.
چیزی که ممکن است مانند یک ویژگی اضافی به نظر برسد، به طرز عجیبی مفید و ماهیت دوم شد. همچنین سطحی از تازگی و نوآوری جزئی را به تلفن های پیکسل وارد کرد، چیزی که در آن زمان احساس می کردم بسیاری از تلفن ها فاقد آن بودند.
متأسفانه، کنارههای فشردهشده گوشیهای پیکسل تنها چند نسل دوام آوردند، زمانی که Google Pixel 5 وارد بازار شد و غول جستجو رویکرد متفاوتی را برای طراحی تلفن در پیش گرفت – کمتر، بیشتر – قبل از اینکه به زیباییشناسی پیکسل بپردازد. فوکوس هوش مصنوعی با پیکسل 6 رونمایی شد.
ولع لمس
آیا برای بازگشت به عرصه گوشی های هوشمند به کناره های قابل فشردن نیاز دارم؟ نه واقعا.
اما در حالی که بهترین تلفنها به یکپارچهسازی هوش مصنوعی و آپشن های هوشمند متمایل هستند که بین یک حقه و هوشمندی مناسب متغیر است، همه اینها در بخش نرمافزار اتفاق میافتد، به جز چیپستهای مبتنی بر هوش مصنوعی. با این حال، من احساس میکنم هنوز فضایی برای نوآوری و خلاقیت در سختافزار تلفن وجود دارد، فراتر از انعطافپذیری صفحهنمایش، همانطور که در بهترین تلفنهای تاشو میبینیم.
من انتظار دارم که خط شایعه آیفون 16 بسیار تکامل یافته از تلفن های فعلی اپل باشد. اما من دوست دارم اگر اپل از برخی از تلفن های عجیب و غریب گذشته الهام بگیرد و برخی ویژگی های فیزیکی جدید را معرفی کند یا حداقل دکمه Action را حتی کاربردی تر کند.
با تمام فناوریهای هوش مصنوعی، من دوست دارم تلفنها از لمس، شتابسنج و سایر نقاط لمسی استفاده بهتری داشته باشند تا به من اجازه دهند بدون نیاز به نگاه کردن و ضربه زدن به برنامه یا عملکرد خاصی، کارهای بیشتری با یک تلفن هوشمند انجام دهم.
با نگاهی به تلفن های گذشته، من احساس می کنم گوگل شرکتی است که ویژگی های سخت افزاری جدیدی را معرفی می کند و سپس اپل است که آنها را تا حد خوبی اصلاح می کند.
اخبار اولیه از Google Pixel 9 Pro نشان نمیدهد که تغییر بزرگی در طراحی در راه است، اما امیدوارم غول جستجو چیز خاصی را در زیر سختافزار خود قرار داده باشد تا من را هیجان زده و خوشحال کند و خلاقیت را در بهترین تلفنهای اندرویدی تزریق کند. امیدوارم به زودی ببینیم
ارسال نظر