مطالعات نشان می‌دادند که در جوامع آسیایی ارتباطی میان مصرف نمک و سرطان معده وجود دارد. حالا یک مطالعه گسترده‌تر نیز آن مطالعات را تأیید کرده. فارغ از این که اهل کجا باشید، همیشه نمک‌زدن به غذا سر سفره ریسک ابتلا به سرطان معده را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

از لحاظ تعداد موارد ابتلا، سرطان معده پنجمین سرطان در دنیا است. نرخ ابتلا در آسیای شرقی بالاتر است، اما موارد آن در جمعیت پایین ۵۰ سال در کشورهای دیگر نیز به‌طور هشداردهنده‌ای افزایش می‌یابد. پژوهشگران باور دارند که مصرف نمک زیاد یکی از عوامل افزایش موارد ابتلا به سرطان معده در جوامعِ با ریسک بالا و پایین است.

مصرف نمک با افزایش ریسک زوال عقل، دیابت نوع ۲ و مرگ زودرس نیز ارتباط دارد. اما چگونگی ارتباط آن با سرطان معده مشخص نیست. برخی از پژوهش‌ها می‌گویند که نمک باعث آسیب به دیواره معده می‌شود و احتمال عفونت هلیکوباکتر پیلوری را افزایش می‌دهد. برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ریسک سرطان بدون عفونت این باکتری نیز افزایش می‌یابد.

علی‌رغم این‌ها، مطالعات اندکی درباره ارتباط سرطان معده با مصرف نمک انجام شده‌اند، و اکثر آن‌ها روی جوامع آسیای شرقی متمرکز بوده‌اند. در یک پژوهش جدید، پژوهشگران دانشگاه پزشکی وین وجود این ارتباط را در جمعیت بزرگسالان بریتانیایی تحلیل کردند. آن‌ها نتایج مطالعه خود را در ژورنال Gastric Cancer منتشر کرده‌اند.

ارتباط مصرف نمک با سرطان معده

پژوهشگران از داده‌های ۴۷۱٬۱۴۴ بزرگسال بریتانیایی با میانگین سنی ۵۶ سال استفاده کردند. آن‌ها روی این پرسش متمرکز بودند که آیا شرکت‌کنندگان به غذای خود نمک اضافه می‌کنند یا نه (بدون احتساب نمکی که هنگام پخت‌وپز استفاده می‌شود). آن‌ها همچنین داده‌های مربوط به سرطان معده، عفونت هلیکوباکتر پیلوری و دیگر بیماری‌های شرکت‌کنندگان را نیز جمع‌آوری کردند.

در طول ۱۱ سال ارزیابی شرکت‌کنندگان، ۶۴۰ نفر به سرطان معده دچار شدند. با درنظر گرفتن عوامل مربوط به جمعیت، اقتصاد اجتماعی، سبک زندگی و بیماری‌های همزمان، شرکت‌کنندگانی که سر سفره به غذا نمک اضافه می‌کردند، ۴۱ درصد ریسک بالاتری برای توسعه سرطان داشتند، نسبت به آن‌هایی که اصلاً به غذا نمک اضافه نمی‌کردند یا به ندرت این کار را می‌کردند.

این نتایج تأیید می‌کنند که ارتباط میان نمک‌زدن و سرطان معده تنها به کشورهای شرق آسیا منحصر نمی‌شود. پزشکان معمولاً از بیماران می‌پرسند که سر سفره به غذا نمک اضافه می‌کنند یا نه، زیرا این پرسش ساده نشان می‌دهد که فرد به‌طور کلی چقدر نمک مصرف می‌کند.

این پژوهش محدویت‌هایی داشت. با این که جمعیت مورد مطالعه بسیار بزرگ بود، همچنان برای ارزیابی عوامل احتمالی مانند سن، جنسیت، قومیت، عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا مصرف دخانیات کافی نبود. عفونت هلیکوباکتر پیلوری در میان شرکت‌کنندگان ۰٫۳ درصد بود؛ در حالی که طبق تخمین‌ها، ۳۵٫۵ درصد از بریتانیایی‌ها به این باکتری مبتلا هستند. پس این جمعیت برای مطالعه اثر این عفونت کافی نبود.

یک محدودیت دیگر این بود که پژوهشگران اطلاعات دقیقی از رژیم غذایی افراد و میزان نمک غذای آن‌ها نداشتند. علی‌رغم محدودیت‌ها، این مطالعه می‌تواند پیام‌هایی مفید و سازنده درباره مصرف نمک در جوامع غیرآسیایی داشته باشد.

خبرکاو