مطالعه جدیدی از دانشمندان دانشگاه کمبریج نشان می‌دهد که این باور رایج مبنی‌بر اینکه؛ تلاش برای سرکوب افکار منفی برای سلامت روان ما مضر است، می‌تواند اشتباه باشد.

در سال‌های اخیر، به ما گفته شده است که سرکوب افکار بی‌اثر است و در واقع باعث می‌شود بیشتر به آن فکر کنیم. نام این ایده کلاسیک «به فیل صورتی فکر نکن» است.

هنگامی که کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ ظاهر شد، مانند بسیاری از محققان، پروفسور اندرسون می‌خواست ببیند چگونه می‌توان از تحقیقات خود برای کمک به مردم در عبور از مشکلات ناشی از همه‌گیری استفاده کرد.

دکتر زولکایدا مامت، دانشجوی دانشگاه کمبریج گفت:

«به‌دلیل بیماری همه‌گیر، ما در جامعه نیاز مردم به کمک برای مقابله با اضطراب فزاینده را می‌دیدیم. قبل بحران مشکلات سلامت روان، اپیدمی مشکلات پنهان سلامت روان وجود داشت و درحال بدتر شدن بود. با این پس‌زمینه، ما تصمیم گرفتیم به مردم کمک کنیم تا بهتر با این مشکلات کنار بیایند.»

پروفسور اندرسون و دکتر مامت ۱۲۰ نفر را در ۱۶ کشور زیر نظر گرفتند تا آزمایش کنند که آیا واقعاً ممکن است که مردم سرکوب افکار ترسناک خود را تمرین کنند و این کار می‌تواند مفید باشد یا خیر.

نحوه پژوهش سرکوب افکار

در این مطالعه، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به تعدادی سناریو فکر کنند که ممکن است در طول دو سال آینده در زندگی‌شان اتفاق بیفتد. این سناریوها شامل ۲۰ سناریوی «ترس و نگرانی منفی که از وقوع آن می‌ترسیدند»، ۲۰ سناریوی «امید و رویای مثبت» و ۳۶ رویداد «معمولی، عادی و خنثی» بود.

هر رویداد باید مختص خود فرد باشد. یعنی چیزی که آنها به‌وضوح تصور می‌کردند قرار است رخ دهد.

برای هر سناریو، آنها یک کلمه نشانه (یک یادآوری آشکار که می‌تواند برای برانگیختن رویداد در طول آموزش استفاده شود) و یک جزئیات کلیدی (یک کلمه واحد که جزئیات رویداد مرکزی را بیان می‌کند) ارائه می کردند.

سپس از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا هر رویداد را براساس تعدادی از نکات زیر ارزیابی کنند:

• واضح بودن
• احتمال وقوع
• مدت فاصله در آینده
• سطح اضطراب یا شادی درمورد رویداد
• فراوانی فکر به رویداد
• درجه نگرانی فعلی
• تاثیر طولانی مدت رویداد
• شدت اهمیت احساسی

شرکت‌کنندگان همچنین پرسش‌نامه‌هایی را برای ارزیابی سلامت روانی خود تکمیل کردند. هیچ‌کس از مشکل مستثنی نشد و به محققان این امکان را داد تا به طیف گسترده‌ای از مبتلایان به افسردگی شدید، اضطراب، و استرس پس از سانحه مرتبط با بیماری همه‌گیر نگاه کنند.

دکتر مامت، هر شرکت‌کننده را طی یک دوره آموزشی ۲۰ دقیقه‌ای، که شامل ۱۲ تکرار افکار «بدون تصور کردن آن» و ۱۲ تکرار افکار «با تصور کردن آن» بود را برای سه روز، انجام داد.

سه ماه بعد، یک بار دیگر از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا هر رویداد را برحسب وضوح، سطح اضطراب، شدت عاطفی و‌‌… ارزیابی کنند.

همچنین پرسشنامه‌هایی را برای ارزیابی تغییرات در افسردگی، اضطراب، نگرانی، و جنبه‌های کلیدی سلامت روان تکمیل کنند.

نتایج پژوهش

دکتر مامت گفت:

«بسیار واضح بود که آن رویدادهایی که شرکت‌کنندگان سرکوب آنها را تمرین کردند، نسبت به سایر رویدادها کمتر واضح و کمتر اضطراب‌زا بودند و به‌طور کلی، شرکت‌کنندگان از نظر سلامت روانی بهبود یافته بودند. اما ما بیشترین تأثیر را در میان شرکت‌کنندگانی دیدیم که سرکوب افکار ترسناک را تمرین کردند.»

سرکوب افکار، سلامت روان را حتی در میان شرکت‌کنندگان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بهبود بخشید.

به‌طور‌کلی، افرادی که در ابتدای مطالعه علائم سلامت روانی بدتری داشتند، پس از آموزش سرکوب، بهبود بیشتری پیدا کردند. البه به‌شرطی که ترس خود را سرکوب کنند.

این یافته مستقیماً با این تصور که سرکوب، یک فرآیند مقابله‌ای ناسازگار است در تضاد است.

پروفسور اندرسون گفت:

«آنچه ما پیدا کردیم با روایت پذیرفته شده مغایرت دارد. اگرچه برای تأیید یافته‌ها به تحقیقات بیشتری نیاز است، به‌نظر می‌رسد که سرکوب فعال افکار ترسناک ممکن است و مفید باشد.»

این تحقیق توسط شورای تحقیقات پزشکی بریتانیا و بنیاد علم ذهن تأمین شده است.