وقتی خبر بازسازی Road House اعلام شد، طرفداران فیلم اصلی (از جمله برخی از اعضای تیم TechRadar) دقیقاً خوشحال نبودند. فیلم دهه 80، با بازی پاتریک سویزی، یکی از آن فیلمهای خوب/بدی است که طرفداران بسیار متعهدانهای را به خود جذب میکند – و آنها علاقهای به این نداشتند که کسی به جای سویزی قدم بگذارد. اما معلوم می شود که بازسازی چیزی بیش از یک فتوکپی است. همانطور که گاردین او میگوید ، هم شلوغ و هم شلوغ است.
در نسخه 2024، جیک جیلنهال در نقش الوود دالتون، مردی با گذشته تاریک، نقش آفرینی می کند و صحنه را از میسوری به فلوریدا کیز منتقل می کند. در آنجا، الوود از دعواهای آماتوری با افرادی مانند پست مالون امرار معاش می کند و در نهایت در خانه جاده ای کار می کند. و این جایی است که عمل اتفاق می افتد.
Road House درباره چیست؟
من نقد The Guardian را دوست دارم، که او میگوید «Road House تعداد نامتناسبی از شخصیتهای سایهدار را با خشمهای مویی به خود جذب میکند، و تعداد نامتناسبی زیادی از نوازندگان خوب را برای موسیقی متن دعواهای شبانه بار از پشت حصار زنجیرهای به کار میگیرد». این تنظیمات برای بسیاری از مبارزات است، از جمله کارهای بسیار چشمگیر کانر مک گرگور، قهرمان UFC.
اینکه چقدر از Road House لذت می برید بستگی به انتظار شما از آن دارد. اگر به دنبال تحقیقی متفکرانه در مورد ریشههای خشونت مردانه هستید، این فیلم مناسب شما نیست. اما اگر میخواهید چیزی را که مجله امپایر آن را «یک شورش کامل» مینامد، جایی که مشتها به پرواز در میآیند و گیتارها گریه میکنند، زمان بسیار خوبی خواهید داشت: «برای یک شب فوقالعاده سرگرمکننده در داخل» عالی است.
برخلاف نسخه اصلی، Road House به خوبی از مضحک بودن خود آگاه است و از آن لذت میبرد: کارگردان داگ لیمن، به وضوح با نزاعهای دسته جمعی فوقالعاده طراحی شده خود، مانند بازیگران، اوقات خوبی را سپری میکند، و بهویژه جیک جیلنهال در کاری که به راحتی میتواند بسیار عالی باشد. برش مقوایی از یک نقش بوده است. همانطور که Empire او میگوید ، "هرچقدر که این دالتون خندهدار به نظر میرسد، این دالتون واقعاً نوع جدیدی از قهرمانان اکشن است، همانقدر که در مواقع لزوم، بیرحمانه خشن است. "
ارسال نظر