در 12 سال خیلی چیزها می توانند تغییر کنند. وقتی برای اولین بار در سال 2012 به TechCrunch پیوستم، من تنها نویسنده ای بودم که در خارج از آسیا مستقر بود. برای چندین سال، اغلب احساس می‌کردم که برای تصحیح برداشت‌های نادرستی که در نظرات مقالاتم یا توییتر می‌دیدم، می‌نویسم.

اگرچه بایدو، علی بابا و تنسنت به سرعت در حال نوآوری بودند، اما اغلب به عنوان کپی از شرکت های غربی ("علی بابا، آمازون چین" و غیره) ارائه می شدند. هند علیرغم اینکه یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده است، به عنوان یک توده همگن در نظر گرفته می شد. مردم حتی به خود زحمت ندادند که به آسیای جنوب شرقی خارج از سنگاپور توجه کنند.

اما باید اعتراف کنم که در مورد بازارهای خارج از تایوان، جایی که من زندگی می‌کنم، تصورات نادرستی نیز داشتم، و زمانی که روزنامه‌نگاران دیگر به تیم آسیایی TechCrunch ملحق شدند تا تخصص خود را ارائه کنند، واقعاً راحت شدم. برای این مقاله، من از همکارانم در تیم آسیایی TechCrunch نظرشان را در مورد اینکه چگونه تصورات بیرونی از فناوری در هر یک از کشورهایشان تکامل یافته است، پرسیدم. آنها ریتا لیائو (چین)، مانیش سینگ و جگمیت سینگ (هند)، و کیت پارک (کره جنوبی)، چهار نفر از باهوش ترین افرادی هستند که من می شناسم. (توجه: ایوان مهتا نیز یک نویسنده باهوش در این تیم است، اما وظیفه اصلی او در واقع دورتر از آسیا است. )

امروز آخرین روز من در TechCrunch است. اگر یک چیز وجود داشته باشد که امیدوارم در دهه اخیرم در اینجا انجام داده باشم، این است که روشن کند چرا اکوسیستم های فناوری آسیا اهمیت دارند. آنها فقط بر افراد در بازار خود تأثیر نمی گذارند. آن‌ها از طریق ویدیوهای کوتاه، پخش زنده، برنامه‌های فوق‌العاده، فین‌تک، کریپتو و بسیاری موارد دیگر، بقیه جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. آن‌ها شرکت‌های غربی را تصاحب کرده‌اند، نحوه استفاده از رسانه‌های اجتماعی را تغییر داده‌اند، عرضه‌های عمومی اولیه را به خود جلب کرده‌اند و به قطب‌های مهم تولیدی برای سازندگان برتر گوشی‌های هوشمند تبدیل شده‌اند. نادیده گرفتن آنها به این معنی است که شما در نهایت با یک دیدگاه بسیار نزدیک بینانه نسبت به فناوری روبرو خواهید شد.

جنوب شرقی آسیا

از منطقه تجاری جاکارتا که در آن آسمان‌خراش‌های مدرن با منطقه مسکونی و مسجد کم درآمد در پایتخت اندونزی در جنوب شرقی آسیا تضاد دارند." width="680" height="453" srcset="https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg 2121w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=150,100 150w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=300,200 300w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=768,512 768w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=680,453 680w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=1536,1024 1536w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=2048,1365 2048w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=1200,800 1200w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1405746444.jpg?resize=50,33 50w" sizes="(max-width: 680px) 100vw, 680px">

جاکارتا، یکی از شلوغ ترین مراکز استارت آپی در جنوب شرقی آسیا

من می خواهم با آسیای جنوب شرقی شروع کنم، زیرا این ضربه اصلی من است. اینکه بگوییم استارت‌آپ‌ها در دهه گذشته با سرعتی خیره‌کننده تکامل یافته‌اند، دست کم گرفتن است. با وجود رشد آن، فناوری در آسیای جنوب شرقی هنوز توسط بسیاری از افراد خارج از منطقه دست کم گرفته می شود. من مثالی می زنم که چرا این اشتباه است.

در سال 2013، من توسط TechCrunch به اجلاس جهانی کارآفرینان در کوالالامپور، مالزی فرستاده شدم. من آنتونی تان را ملاقات کردم که سال قبل Grab را تأسیس کرد. در آن مرحله، تمرکز آن بر این بود که تاکسی را در مالزی آسان‌تر و ایمن‌تر کند، با جاه‌طلبی بزرگ‌تر آن، برای تبدیل شدن به یک برنامه فوق‌العاده و ارائه‌دهنده خدمات مالی در هشت کشور آسیای جنوب شرقی - کامبوج، اندونزی، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام - هنوز نوپا بود.

سپس اوبر در سال 2013 در سنگاپور راه اندازی شد. در طول سال بعد، این دو شرکت با یک راهپیمایی پرهزینه به مناطق بیشتری با آن مبارزه کردند. تا سال 2018، اوبر کسب و کار آسیای جنوب شرقی خود را به Grab فروخت (SoftBank و Didi که در هر دو سرمایه گذاری کردند، برنده بزرگی شدند). به یاد دارم که در آن زمان نظرات زیادی را از خارج از آسیا می خواندم که از اینکه یک استارتاپ محلی «اوبر» را شکست داده بود، تعجب می کرد. اما همانطور که جان راسل، نویسنده سابق TechCrunch در می 2018 اشاره کرد، "معامله Grab به نوعی متفاوت است زیرا، قبل از سال گذشته، Uber و Grab تقریباً برابر بودند."

من معتقدم که قرارداد Uber-Grab اولین باری بود که بسیاری از مردم شروع به توجه به اکوسیستم استارت آپی جنوب شرقی آسیا کردند، به ویژه در خارج از سنگاپور. مانند سایر مکان‌ها، SEA در حال حاضر تحت تأثیر رکود بودجه قرار گرفته است - یک تضاد کامل با رونق سال‌های 2021 و 2022 زمانی که تأمین مالی به‌سرعت اتفاق افتاد، پوشش من به سختی می‌توانست ادامه یابد (و صادقانه بگویم، گاهی اوقات نمی‌توانستم).

استارت‌آپ‌ها در آسیای جنوب شرقی مستحق توجه هستند، نه فقط به دلیل مقیاس منطقه - اندونزی به تنهایی چهارمین کشور پرجمعیت جهان است - و تنوع آن. اما به این دلیل که آنها محصولات نوآورانه ای ایجاد می کنند که می توانند در بسیاری از کشورهای دیگر تأثیر بگذارند.

یکی از داستان های مورد علاقه من برای TechCrunch یک ویژگی در مورد فین تک مطابق با شریعت بود که برای کاربران مسلمان ساخته شده بود. اینها شامل تأمین مالی برای مشاغل کوچک بدون بهره (که طبق قانون شرع ممنوع است)، درگاه‌های پرداخت آنلاین که از تراکنش‌های غیرمنطبق مانند خرید مشروبات الکلی، تنباکو و گوشت خوک جلوگیری می‌کنند و حساب‌های پس‌انداز برای زیارت مکه می‌شود.

فین تک منطبق با شریعت آسیای جنوب شرقی فرصتی برای نفوذ به بازارهای دیگر دارد. بر اساس گزارش DinarStandard و fintech Ellipses، انتظار داریم که که اندازه بازار فین‌تک اسلامی در کشورهای سازمان همکاری اسلامی (OIC) تا سال 2026 با 17.9 درصد CAGR در مقایسه با CAGR 13.5 درصدی فین‌تک سنتی در مدت مشابه رشد کند.

من فکر می‌کنم حوزه‌ای که استارت‌آپ‌های آسیای جنوب شرقی در آن بسیار عالی هستند، خدمات فین‌تک است که برای مشتریان بدون بانک یا با بانک‌داری ضعیف ایجاد شده است – یعنی افرادی که به خدمات مالی سنتی مانند حساب‌های بانکی یا وام‌ها، اغلب به دلیل مشکلاتی مانند کمبود اعتبار، دسترسی کم یا بدون دسترسی دارند. زیرساخت های دفتر، مشکلی که در بازارهای سراسر جهان وجود دارد.

یکی از برجسته‌ترین آنها Kredivo است که تاکنون حدود 400 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرده است و در حال توسعه طیف گسترده‌ای از محصولات، از جمله تأمین مالی اعتباری فوری برای تجارت الکترونیک و خریدهای آفلاین، و وام‌های شخصی است. همچنین یک نئوبانک به نام Krom را اداره می کند. از آنجایی که بسیاری از مشتریانش امتیاز اعتباری ندارند، Kredivo، مانند بسیاری دیگر از استارتاپ‌های فین‌تک که مشتریان کم‌بانکی را هدف قرار می‌دهند، سیستم خاص خود را برای سنجش اعتبار، ترکیب منابع داده مانند مخابرات، حساب‌های تجارت الکترونیک و حساب‌های بانکی دارد.

تعداد زیادی از افراد بدون بانک و بدون بانک در آسیای جنوب شرقی نیز به ایجاد صحنه پر رونق ارزهای دیجیتال و وب 3 کمک کرد. همانطور که ریتا در سال 2022 گزارش داد، تقاضا برای منابع مالی جایگزین مرتبط با رمزنگاری برای رشد در منطقه وجود دارد. DeFi به ویژه خوب عمل می کند زیرا به کاربران این فرصت را می دهد تا بدون واسطه های مالی سنتی، بازدهی کسب کنند و به سرمایه دسترسی داشته باشند. هر کشور آسیای جنوب شرقی که وب 3 را پذیرفته است، طعم خاص خود را از نوآوری کریپتو دارد. برای مثال، ویتنام «مهندسین سرسخت» دارد، در حالی که سنگاپور محصولات SaaS را تولید می کند. یکی از استارت‌آپ‌های قابل توجه، Pintu است، یک برنامه تجارت رمزنگاری که در یک کلیپ سریع بین سال‌های 2021 و 2022 سرمایه جذب کرد.

چین

خط افق شنژن اثر ریتا لیائو

برای چین، من از ریتا خواستم تا مروری بر بسیاری از روندهایی که در طول سال‌ها دیده است، به ویژه روندهایی که بر بازارهای دیگر تأثیر گذاشته‌اند، به من بدهد. او باهوش ترین روزنامه نگاری است که می توانم درباره پوشش فناوری چین فکر کنم. زمانی که من در TechCrunch شروع به کار کردم، بسیاری از خوانندگان غربی، چین را هنوز به عنوان یک اکوسیستم فناوری پر از کپی‌برداری، به‌ویژه شرکت‌های آمریکایی می‌دانستند. به عنوان مثال، بایدو اغلب به عنوان «گوگل چین» نامیده می‌شد (و من خجالت می‌کشم بگویم که این را در عنوان اولین مقاله‌ام برای TechCrunch نوشتم). این تصور در 10 سال گذشته به طرز چشمگیری تغییر کرده است.

در حال حاضر شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر کمتری در چین به دلیل عوامل ژئوپلیتیکی و عوامل دیگر سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما آن‌ها در حال حاضر روندهایی را در سراسر جهان ایجاد کرده‌اند، و به این کار ادامه می‌دهند.

من با TikTok شروع می کنم زیرا این اولین برنامه رسانه اجتماعی از یک شرکت فناوری چینی است که به سطح موفقیت خود در ایالات متحده رسیده است. توسط ByteDance به عنوان نسخه خارج از کشور Douyin توسعه داده شد، در سال 2017 راه اندازی شد و به زودی پس از اینکه ByteDance دومی را بدست آورد با Musically ادغام شد. فرمت‌های ویدئویی کوتاه و پخش زنده نیز که در نهایت به عنوان آپشن های اصلی در فیس‌بوک، اینستاگرام و یوتیوب کپی شدند. موفقیت آن دقیقاً نوآوری ویژگی نبود، بلکه اجرای بیشتر بود. ریتا خاطرنشان می کند که پخش زنده قبل از اینکه TikTok ویژگی Live خود را در سال 2019 در ایالات متحده راه اندازی کند - YouTube آن را از سال 2011 در اختیار داشت - وجود داشت - اما TikTok (و Douyin، نسخه چینی آن) آن را به یکی از ویژگی های کلیدی برنامه بسیار محبوب خود تبدیل کرده اند.

هشت سال بعد، TikTok به شتاب خود ادامه می دهد. گزارش مرکز تحقیقات پیو اخیراً "رشد نسبتاً انفجاری" را در دو سال گذشته نشان داده است، به طوری که حدود یک سوم از افراد مورد تحلیل گفته اند که از این پلت فرم استفاده کرده اند.

همچنین، احتمالاً، قربانی آن موفقیت بود. در سال 2020، تنها چهار سال پس از راه اندازی، دولت ایالات متحده چشمان خود را به عنوان یک تهدید امنیتی آموزش داد. این یک فوتبال سیاسی و یک حماسه حماسی شد. به نظر می رسید که درگیری در نهایت فروکش کند - حتی تیم انتخاب مجدد رئیس جمهور بایدن هم به آن پیوستند - اما هنوز تمام نشده است. در هفته گذشته، سنای آمریکا از تیم بایدن خواست استفاده از این اپلیکیشن را متوقف کنند. این برنامه همچنان در چندین کشور دیگر مانند هند ممنوع است و اخیراً در میان پلتفرم های رسانه های اجتماعی که به دلیل ایمنی کودکان به کنگره فراخوانده شده اند، گنجانده شده است. فراتر از همه اینها، تأثیر آن بر فرهنگ اینترنتی و همچنین نیروی آن به عنوان یک تجارت واضح است: انتظار داریم که امسال در هزینه‌های اینفلوئنسر از فیسبوک پیشی بگیرد.

یکی دیگر از اپلیکیشن های تاثیرگذار WeChat است که توسط Tencent توسعه یافته است. نسخه حذف شده موجود در خارج از چین درک اینکه چقدر برای زندگی روزمره کاربران چینی ضروری است را دشوار می کند. WeChat ممکن است به عنوان یک پلتفرم پیام‌رسانی «فقط» آغاز شده باشد، اما همچنین یک مبتکر کلیدی در مدل «فوق العاده اپلیکیشن» با شبکه‌های اجتماعی، خرید، بازی‌ها، تگرگ سواری، نقشه‌ها و رزرو فیلم در برنامه بود. این یک اکوسیستم نیز ایجاد کرده است، با "برنامه های کوچک" شخص ثالث، یا برنامه های کوچک توسط توسعه دهندگان شخص ثالث، در دسترس است. مهمتر از آن، تبدیل به یکی از بزرگترین ارائه دهندگان پرداخت موبایلی چین شده است (چیزی که جان راسل برای اولین بار در سال 2016 پوشش داد)، که توسط ارائه دهندگان خدمات مانند رانندگان تاکسی برای پذیرش پرداخت ها استفاده می شود. شما می‌توانید *احتمالا* بدون WeChat در چین زنده بمانید، اما پیمایش زندگی شما بسیار دشوارتر خواهد بود.

در مکان هایی مانند ایالات متحده و اروپا، شرکت هایی مانند فیس بوک و تلگرام سعی کرده اند موفقیت WeChat را به عنوان یک برنامه فوق العاده تکرار کنند. اگرچه کشش ناهموار بوده است. این مفهوم در کشورهایی که داده گران است و دانلود یک برنامه با چندین سرویس مقرون به صرفه تر از چندین برنامه است، بیشترین موفقیت را داشته است.

دو نمونه قابل توجه دیگر از نحوه عملکرد آسیا با مفهوم برنامه فوق العاده Grab و رقیب Gojek هستند. هر دو به عنوان برنامه‌های سواری شروع به کار کردند، اما اکنون خدمات مالی مانند پرداخت، تحویل بر اساس تقاضا و تدارکات را ارائه می‌دهند.

یکی دیگر از شرکت‌های چینی که در بازارهای دیگر نفوذ دارد، PDD است که قبل از ایجاد تجارت اجتماعی به عنوان یک رقیب تجارت الکترونیک بسیار کوچکتر در برابر غول‌هایی مانند علی‌بابا و JD شروع به کار کرد. PDD مالک Pinduoduo و اپلیکیشن خواهرش Temu است. Pinduoduo به کاربران امکان می‌دهد تا با قیمت‌های پایین‌تر خریدهای گروهی انجام دهند. ممکن است مقایسه آن با Groupon وسوسه انگیز باشد، اما از دو جهت متفاوت است. اول، خریدهای تیمی توسط خریداران آغاز می شود، نه فروشندگان. ثانیاً، روی لباس، محصولات و سایر موارد استفاده روزانه متمرکز شده است (در واقع، PDD سرمایه گذاری زیادی در کشاورزی انجام داده است، همانطور که ریتا پوشش داد). Temu کالاهای ارزان قیمت کارخانه به مصرف کننده را ارائه می دهد.

تلاش PDD برای رقابت با آمازون در ایالات متحده، که در سال 2022 راه اندازی شد، به لطف یارانه های سخاوتمندانه کاربران، دانلودهای زیادی را ایجاد کرده است و Temu را به پربارگیری ترین برنامه در ایالات متحده در سال گذشته تبدیل کرده است. از جهات دیگر نیز تأثیر می گذارد. دسامبر گذشته، همکار من الکس ویلهلم استدلالی را مطرح کرد که چرا مردم باید به رقابت بین PDD و علی بابا توجه کنند. الکس بيان کرد که ارزش PDD اکنون بیشتر از علی بابا است، اگرچه علی بابا هنوز بسیار بزرگتر است. این می تواند چیزهای خوبی برای اکوسیستم استارتاپی چین باشد.

الکس می‌نویسد: «شرکت‌های فناوری بزرگ در چین مدت‌هاست که سرمایه‌گذاران راه‌اندازی حیاتی بوده‌اند، و این نقش می‌تواند در اکوسیستم فناوری چین مهم‌تر شود، زیرا سرمایه‌گذاری خطرپذیر در این کشور کاهش می‌یابد. پس اگر علی بابا و PDD ارزش و پول نقد زیادی داشته باشند، اگر بخواهند می توانند به سرپا نگه داشتن استارت آپ های داخلی کمک کنند.

هندوستان

از خط افق بنگالورو" width="680" height="452" srcset="https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg 3860w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=150,100 150w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=300,200 300w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=768,511 768w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=680,452 680w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=1536,1022 1536w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=2048,1363 2048w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=1200,798 1200w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/GettyImages-1382384282-1.jpg?resize=50,33 50w" sizes="(max-width: 680px) 100vw, 680px">

نمای افق بنگالورو

وقتی ریتا به TechCrunch پیوست، من خیلی راحت شدم که در نهایت تخصص روی زمین برای چنین بازار وسیع و پیچیده ای داشتم. زمانی که مانیش و سپس جگمیت برای پوشش هند وارد کشتی شدند، همین احساس را داشتم. من آنقدر مفتخر نیستم که بگویم هرگز احساس نکردم مجهز به گزارش خوب از صحنه فناوری هند هستم. من برای شما یک مثال می زنم که چرا. در سپتامبر 2013، مقاله‌ای نوشتم در مورد اینکه چگونه خرید دستگاه‌ها و خدمات نوکیا توسط مایکروسافت یک شرط بندی در بازارهای نوظهور بود و به این معنی بود که ممکن است تجارت تلفن‌های ویژه نوکیا را به فروش برساند و به جای آن بر روی گوشی‌های هوشمند ارزان قیمت تمرکز کند.

اما این مقاله تنها پس از تهیه پیش‌نویسی در مورد چگونگی برنامه‌ریزی مایکروسافت برای دوبرابر کردن تلفن‌های ویژه با حفاری بیشتر در بازارهای هند منتشر شد. من آن را برای ویرایشگرم اینگرید لوندن فرستادم و او به من اشاره کرد که تحقیقاتی نشان می‌دهد که فروش جهانی تلفن‌های هوشمند در حال پیشی گرفتن از تلفن‌های هوشمند است. مجبور شدم مقاله‌ام را بازنویسی کنم، زیرا به اشتباه تصور می‌کردم که مصرف‌کنندگان در هند همچنان مایلند به تلفن‌های ویژه زمانی که گوشی‌های هوشمند در بقیه دنیا رو به رشد هستند، رضایت دهند.

یکی از افسانه‌هایی که مانیش با گزارش‌های خود برطرف کرد، این تصور غلط بود که مصرف‌کنندگان آن مایلند کیفیت و تجربه را فدای قیمت کنند. در مقاله‌ای از سپتامبر گذشته، مانیش نوشت که حتی اگر مصرف‌کنندگان هندی به طور سنتی نسبت به قیمت آگاه باشند، آنها به طور فزاینده‌ای اقلام ممتاز را می‌خواهند. آنها نه تنها گوشی‌های هوشمند لوکس می‌خواهند، بلکه هتل‌های لوکس، املاک، ماشین‌ها و حتی طرفداران را نیز می‌خواهند زیرا خریداران برای زیبایی‌شناسی حق بیمه پرداخت می‌کنند.

مانیش بيان کرد : تمایل مشتریان هندی برای کاوش بیشتر در کیف پول‌هایشان پیامدهای مهمی برای استارت‌آپ‌هایی دارد که تقریباً در هر دسته‌ای فعالیت می‌کنند و به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا حاشیه سود خود را بدون به خطر انداختن کیفیت بهبود بخشند.

یکی دیگر از تصورات غلط در مورد هند این است که این کشور یک توده همگن است. همانطور که Jagmeet در پیام های Slack ما به من گفت، هند دارای جمعیت شناسی پیچیده ای است که شامل سن، درآمد و براکت های زبانی مختلف است. پس آمازون، فیس‌بوک و والمارت همگی زمانی که رویکردی یکسان برای هند در پیش گرفتند، شکست خوردند.

Free Basics، یک برنامه رایگان متعلق به فیس بوک که به افراد امکان می دهد به فیس بوک و سایت های دیگر مانند BabyCenter، Wikipedia و Bing متصل شوند، یک مطالعه موردی جالب است. این برنامه که برای استفاده در بازارهای سراسر آفریقا، آسیای جنوبی و جنوب شرقی و آمریکای لاتین ایجاد شده بود، به منظور افزایش پذیرش اینترنت در میان «میلیارد بعدی»، همانطور که اغلب کاربران در بازارهای نوظهور نامیده می‌شدند، ساخته شد. بدیهی است که فیس بوک نیز می خواست کاربران بیشتری به دست آورد. اما در هند و بسیاری از کشورهای دیگر، Free Basics بلافاصله به دلیل تضعیف بی‌طرفی شبکه با واکنش‌های منفی مواجه شد. همانطور که جاگمیت به من گفت، قانون‌گذاران از جمله راجیو چاندراسخار، معاون نخست‌وزیر فناوری اطلاعات و یکی از اعضای حزب حاکم هند، خشم سیاسی علیه Free Basics را رهبری کردند. در یک سطح اساسی، فیس بوک همچنین آنچه مصرف کنندگان هندی می خواهند را دست کم گرفت - دسترسی به کل اینترنت به جای مجموعه ای از سایت های از پیش انتخاب شده.

نمونه دیگری از یک غول فناوری آمریکایی که استراتژی خود را در زمینه هند به هم می زند، عرضه گوشی های هوشمند اندروید وان در سال 2014 بود. طراحی آن برای مقرون به صرفه بودن، نه سخت افزار و نه نرم افزار آن نمی تواند با رقبای تولیدکنندگان هندی و چینی مانند شیائومی رقابت کند.

مواردی در اکوسیستم فناوری هند وجود دارد که هنوز در حال توسعه هستند، مانند اهمیت روزافزون آن به عنوان یک مرکز تولید برای شرکت هایی مانند اپل، سامسونگ و گوگل. مانیش به من بيان کرد که هیچ کس فکر نمی کرد هند یک دهه پیش به یک مرکز تولید سخت افزار کلیدی تبدیل شود. اما این به دلیل عواملی مانند فشار و انگیزه های دولت، در کنار اقتصاد رو به رشد هند تغییر کرده است.

مانیش همچنین بيان کرد که بازار سهام هند برای استارت‌آپ‌های فناوری باز است. Zomato که در فهرست شرکت‌های فناوری در سال 2021 قرار داشت، عملکرد خوبی دارد و بانک‌های سرمایه‌گذاری مانند Nomura، Goldman Sachs، Morgan Stanley و Jefferies در حال تعقیب استارت‌آپ‌های هندی دیگر هستند.

کره جنوبی

از سئول توسط کیت پارک" width="680" height="510" srcset="https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg 4032w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=150,113 150w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=300,225 300w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=768,576 768w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=680,510 680w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=1536,1152 1536w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=2048,1536 2048w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=1200,900 1200w, https://techcrunch.com/wp-content/uploads/2024/02/IMG_4686.jpg?resize=50,38 50w" sizes="(max-width: 680px) 100vw, 680px">

نمایی از سئول توسط کیت پارک

در سال 2013، سردبیر وقت من از من خواست که به اولین روز نمایشی SparkLabs در کره جنوبی بروم. من سر شام با بنیانگذاران SparkLabs که از آن زمان به یک شبکه جهانی از شتاب دهنده های استارت آپ ها و صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر تبدیل شده است، نشستم و به صحبت های آنها در مورد اینکه چگونه می خواهند پس از موفقیت های خود به عنوان کارآفرین به استارت آپ های کره جنوبی کمک کنند گوش دادم. اکوسیستم استارتاپی کره جنوبی در آن زمان نوپا بود و شرکت‌هایی مانند سامسونگ، ال‌جی، هیوندای و SK بر صنعت فناوری تسلط داشتند.

از آن زمان، اکوسیستم استارت آپی کره جنوبی به لطف ترکیبی از سرمایه گذاری های خصوصی و میلیاردها دلار حمایت دولتی از سوی آژانس هایی مانند وزارت علوم و فناوری اطلاعات و ارتباطات و وزارت صنایع کوچک و متوسط ​​و استارت آپ ها شکوفا شده است. کیت در میان دیدگاه‌های دیگرش به من بيان کرد که چابول‌ها با بازوهای سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر مانند Samsung Catalyst Fund که به فناوری عمیق، سرمایه‌گذاری فناوری LG و صندوق سرمایه‌گذاری استراتژیک هیوندای اختصاص دارد وارد عمل می‌شوند.

تمام این سرمایه به شکل تک‌شاخ‌هایی مانند نئوبانک Toss، اپلیکیشن تجارت الکترونیک Coupang، بازار همتا به همتا Danggeun و پلتفرم املاک و مستغلات Zigbang به ثمر نشسته است. نمونه‌هایی از استارت‌آپ‌هایی که عمومی شده‌اند عبارتند از Coupang و ناشر بازی Krafton.

کوپانگ به ویژه جالب است زیرا تنها چند سال پس از تاسیس آن توسط بوم کیم در سال 2010، نه تنها به رهبر بازار در کره جنوبی تبدیل شد، بلکه تجارت الکترونیک را با تحویل بسیار سریع خود بازتعریف کرد. به عنوان مثال، اگر کسی تا نیمه‌شب کالایی را سفارش می‌داد، تا ساعت 7 صبح در آستان او خواهد بود و این به لطف سرمایه‌گذاری سنگین Coupang در شبکه تدارکاتش بود. زمانی که این شرکت تأسیس شد، هیچ ارائه‌دهنده لجستیک شخص ثالثی مانند UPS یا FedEx در کره جنوبی وجود نداشت. در نتیجه کوپانگ مجبور شد زیرساخت های خود را از جمله مراکز تدارکات و تدارکات ایجاد کند. این بدان معناست که حدود 70 درصد از جمعیت کره جنوبی اکنون در فاصله 7 مایلی مرکز تدارکات کوپانگ زندگی می کنند.

این شرکت در حال اتخاذ رویکردی دو جانبه برای گسترش جهانی است. طی چند سال اخیر وارد تایوان و ژاپن شده است. و در سال 2023، کوپانگ Farfetch را در معامله ای به ارزش 500 میلیون دلار خریداری کرد و به آن امکان حضور در بازارهای بیشتری را داد.

تایوان

یک روز زیبای دیگر در تایپه توسط کاترین شو

من تایوان را برای آخرین بار نجات دادم زیرا اینجا زندگی می کنم و برای من بسیار خاص است. در سال 2011، جیمز هیل، که در مؤسسه صنعت اطلاعات کار می کرد، زمانی که من هنوز در تایپه تایمز بودم، در مورد یک برنامه انکوباتور صحبت کرد. فکر کردم: «برنامه انکوباتور چیست؟ "آیا این یک چیز مرغ است؟" من به سرعت متوجه شدم که این یک چیز مرغ نیست و برای اولین بار در این مقاله در مورد استارتاپ ها نوشتم. بازخوانی آن برای اولین بار در سال‌ها به من یادآوری کرد که از عبارت "راه اندازی وب" استفاده کردم. در طول سال بعد، من به پوشش استارت‌آپ‌های وب تایوانی، از جمله Pinkoi و Hulihealth ادامه دادم. در سال 2012، جان بیگز با من در ارتباط بود و از من پرسید که آیا علاقه مند به پیوستن به TechCrunch هستم، زیرا آنها به یک نویسنده در آسیا نیاز دارند.

اکوسیستم استارت آپی تایوان به قلب من نزدیک است، اما اغلب تحت الشعاع TSMC و دیگر بازیگران صنعت نیمه هادی قرار دارد. اما استارت‌آپ‌ها به توسعه خود ادامه می‌دهند و در طول مدتی که من در TechCrunch بودم، دیدن چهار استارت‌آپ به وضعیت تک‌شاخ و سپس عرضه عمومی خوشحال‌کننده بود: Appier، Perfect Corp.، Gogoro و 91APP. اما استارت‌آپ‌های تایوانی همچنان به حمایت‌های مالی و دولتی زیادی مانند آنچه در کره جنوبی و ژاپن دیده می‌شود، نیاز دارند، و من امیدوارم که آن را دریافت کنند.

برای روشن بودن، دولت تایوان بودجه ارائه می دهد. این شامل کمک های مالی تا سقف 100 میلیون دلار NTD (3.2 میلیون دلار آمریکا) برای استارتاپ هایی است که کمتر از پنج سال از عمر آنها می گذرد از طریق صندوق توسعه ملی تایوان و مجموعه کاملی از برنامه های دیگر. دولت رئیس جمهور مستعفی تسای اینگ ون همچنین سیاست هایی مانند سیاست New Southbound را برای مشاغلی که قصد دارند به آسیای جنوبی و جنوب شرقی، استرالیا و نیوزیلند گسترش دهند، اجرا کرد.

اما چیزی که استارت آپ ها به آن نیاز دارند، پول بیشتری برای حفظ رشد در مراحل بعدی است. این امر به ویژه برای استارت‌آپ‌هایی در بخش‌هایی مانند فناوری عمیق، که ممکن است سال‌ها طول بکشد تا آماده تجاری‌سازی شوند، مهم است. گزارش اخیر PwC و مؤسسه تحقیقات اقتصادی تایوان نشان داد که اکثریت یا 77.3 درصد از بودجه در مراحل فرشته و بذر اتفاق می‌افتد و بقیه بین دوره‌های رشد طول می‌کشد.

این چالش البته با زمستان سرمایه گذاری تشدید شده است. VCهایی که با آنها صحبت کردم گفتند که دریافت بودجه برای استارتاپ‌ها پس از ورود به سری B و بالاتر، اغلب دشوار است. مطمئناً، همین اتفاق در حال حاضر در سرتاسر جهان در حال رخ دادن است، اما در تایوان برای استارت‌آپ‌هایی که می‌خواهند در بازارهای دیگر گسترش یابند و اکوسیستم استارت‌آپ کشور را روی نقشه قرار دهند، دریافت حمایت بلندمدت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. حمایت مالی فقط به شکل سرمایه نیست. بنیان‌گذاران و VCها همچنین می‌خواهند یارانه‌های مالیاتی بیشتری را برای استارت‌آپ‌ها ببینند، مشابه یارانه‌هایی که دولت برای صنایع بیوتکنولوژی و نیمه‌رساناها اعمال کرده است. همچنین می‌توان مقررات را تغییر داد تا سرمایه‌گذاری خارجی آسان‌تر شود.

استارت‌آپ‌ها خیلی زود با این سوال مواجه می‌شوند که کجا باید گسترش پیدا کنند، زیرا تایوان با جمعیت 23.6 میلیون نفر نسبتا کوچک است. در دهه گذشته، من بسیاری از بازارهای هدف مختلف را شنیده ام که توسط بنیانگذاران و سرمایه گذاران نامگذاری شده اند. مواردی که بیشتر به آنها اشاره می شود آسیای جنوب شرقی، ژاپن و کره جنوبی به دلیل نزدیکی هستند، پس من از اینکه PwC آمریکا را به عنوان هدف برتر انتخاب شده توسط استارتاپ های مورد تحلیل خود نام برد، متعجب شدم.

اما این منطقی است. تایوان یونیکورن Perfect Corp که نرم افزار هوش مصنوعی و واقعیت گفت ه را برای برندهای زیبایی و مد ارائه می دهد، علاوه بر بازارهای دیگر در ایالات متحده نیز رشد کرده است. Perfect Corp. اپلیکیشن خود را دارد، YouCam، که به کاربران امکان می‌دهد آرایش و موی متفاوتی را امتحان کنند، اما فناوری آن توسط مشتریانی مانند شرکت‌های زیبایی Estée Lauder و L'Oréal Paris نیز استفاده شده است و در برنامه‌هایی مانند YouTube، Snap و ادغام شده است. جستجوی گوگل.

مانند Perfect Corp.، فناوری Appier نیز بر هوش مصنوعی متمرکز شده است که از آن برای کمک به شرکت‌ها در راهبردهای جذب کاربر استفاده می‌کند. موسسه تحقیقات اقتصادی PwC/Taiwan دریافت که بیش از 70 درصد از استارت‌آپ‌های مورد تحلیل روی پروژه‌های هوش مصنوعی کار می‌کنند. بالاترین بخش مورد نظر آنها مراقبت های بهداشتی است. در تایوان، هوش مصنوعی قبلاً در بیمارستان دانشگاه پزشکی چین تایچونگ و دانشگاه ملی تایوان تایپه برای کمک به تشخیص مستقر شده است.

یکی از منابع امید برای استارت آپ ها وعده رئیس جمهور منتخب لای چینگ ته برای کمک به استارت آپ ها از طریق سرمایه گذاری های استراتژیک، کاهش مقررات و ایجاد 20000 شغل جدید استارت آپی است. اما هنوز خیلی چیزها ناشناخته است، از جمله جزئیات سیاست و مدت زمان لازم برای تصویب مقررات جدید، زیرا هیچ حزبی اکثریت مطلق در یوان قانونگذاری را ندارد. من تأثیر بالقوه لای را بر اکوسیستم استارت آپی پوشش دادم.

***

وای. دوازده سال در TechCrunch. نوشتن این مقاله به این معنی است که من زمان زیادی را صرف جابجایی پست‌های قدیمی‌ام، مرور خاطرات دورانم در TechCrunch کرده‌ام. این یک گذر از خط حافظه بود و در برخی موارد، یک خط اشتباه تایپی. اگر آن را با من تا پایان این مقاله رساندید، از شما متشکرم.

من از افرادی که آثار من را در طول سال‌ها خوانده‌اند و استارت‌آپ‌ها و سرمایه‌گذارانی که با آنها صحبت کرده‌ام به خاطر مقالاتم سپاسگزارم. امیدوارم سهم خود را انجام داده باشم تا به خوانندگان بیشتری کمک کنم تا بفهمند چرا فناوری در آسیا نه تنها ضروری است، بلکه واقعاً هیجان انگیز است. مواظب فناوری آسیا باشید، در غیر این صورت این فناوری به صورت مخفیانه پشت سر شما قرار می گیرد و سپس مشابه فن آوری پرتاب یک بادکنک درست در کنار گوش های شما را انجام می دهد. برای خوانندگان من در کشورهای چینی زبان: 謝謝您們這麼用心，認真，持續閱讀我的報導.

لطفاً کارهای ریتا، کیت، جگمیت، مانیش و ایوان را در صفحات نویسنده آنها دنبال کنید. این مایه خرسندی و بسیار متواضعانه بود که همتای آنها محسوب می‌شویم. اگر می خواهید با من در تماس باشید، DM من در لینکدین و ایکس باز است.

خبرکاو