مجموعه جدیدی از شبیه‌سازی‌های ناسا و دانشگاه‌های دورهام و گلاسکو می‌تواند به ما در درک بهتر منشأ حلقه‌های زحل کمک کند. تحقیقات منتشر شده‌ در ژورنال Astrophysical نشان می‌دهد که برخورد دو قمر غول پیکر می‌تواند سرآغاز حلقه‌های زیبای زحل باشد.

دو قمری که تصور می‌شود باهم برخورد کرده‌اند، احتمالاً مشابه و هم‌اندازه رئا و دیون، که دو قمر از ۱۴۵ قمر زحل هستند، بوده‌اند.

محققان می‌گویند باقی‌مانده‌هایی که در حلقه‌های سیاره گیر نکرده‌اند، می‌توانند منشأ برخی از قمرهای متعدد سیاره نیز باشند.

این تحقیق با استفاده از داده‌ها و اندازه‌گیری‌های فضاپیمای کاسینی ناسا انجام شد که پس از ورود به مدار زحل در سال ۲۰۰۴، سیزده سال را صرف مطالعه این سیاره و سیستم‌های آن کرد. اکنون، تقریباً بیست سال بعد، ما بالاخره درمورد منشأ حلقه‌های زحل بیشتر می‌آموزیم.

اطلاعاتی که کاسینی توانست با عبور از شکاف بین حلقه‌های سیاره و سطح خود سیاره به ثبت برساند دقیق است. این فضاپیما کشف کرد که یخ تقریباً خالص درون حلقه‌های زحل، از زمان شکل‌گیری حلقه‌ها، گرد و غبار بسیار کمی را جمع‌آوری کرده است. این امر نشان می‌دهد این حلقه‌ها اخیراً و در طول چند درصد از عمر منظومه شمسی شکل گرفته‌اند.

پس از کسب اطلاعات بیشتر درمورد سن حلقه، محققان درگیر شروع به استفاده از ماشین COSMA کردند که دانشگاه دورهام میزبان آن است. این ماشین به تیم اجازه داد تا برخوردها و شبیه‌سازی‌های مختلف را مدل‌سازی کنند و تحلیل کنند که آنها ممکن است چه شکلی باشند.

علاوه‌بر این COSMA اطلاعات بیشتری درمورد منشاء حلقه‌های زحل کسب می‌کند و راهی عالی برای تحلیل چگونگی شکل‌گیری این برخوردها ارائه می‌دهد.

این کشف واقعا شگفت‌انگیز و چشمگیر است و بدون شک ستاره‌شناسان بیشتری را در تلاش برای کاوش عمیق‌تر درمورد منشأ سیاره و چگونگی پیدایش حلقه‌های آن، به مبارزه می‌کشاند.