اخراج های اخیر در صنعت فناوری که صدها کارمند را تحت تاثیر قرار داده است، نگرانی هایی را در مورد آینده کار در عصر اتوماسیون ایجاد کرده است. پیشرفت‌های فناوری آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کنند که در آن ماشین‌های هوشمند وظایف تکراری را انجام می‌دهند و انسان‌ها را برای کارهای خلاقانه‌تر و استراتژیک‌تر آزاد می‌کنند، نه اینکه همه آنها را با هم جایگزین کنند. با این اوصاف، اخراج‌های صنعت فناوری تصویر نگران‌کننده‌ای را ترسیم می‌کند.

خطر اتوماسیون زودرس

نگرانی اصلی در وسوسه بیش از حد خودکار کردن قبل از اینکه فناوری واقعاً آماده شود نهفته است. در حالی که هوش مصنوعی و اتوماسیون پیشرفت های قابل توجهی دارد، قابلیت های آن هنوز در حال توسعه است. جایگزینی متخصصان ماهر با فناوری نابالغ می تواند یک قمار باشد. سیستم های اثبات نشده ممکن است نتوانند پیچیدگی های موقعیت های دنیای واقعی را مدیریت کنند.

یک سیستم حیاتی را تصور کنید که وظیفه دارد یک شبکه پیچیده را مدیریت کند. یک ناهنجاری به وجود می آید، چیزی که هوش مصنوعی برای تشخیص آن برنامه ریزی نشده بود. بدون شهود و تجربه انسانی برای تشخیص و حل مسئله، عواقب آن می تواند شدید باشد. عجله برای خودکارسازی وظایف با فناوری غیرقابل اعتماد می‌تواند منجر به موجی از ناکارآمدی، تاخیر پروژه و در نهایت از دست دادن درآمد شود.

منطق انسانی، مهارت های حل مسئله و سازگاری حیاتی هستند. سیستم های پیچیده، به ویژه آنهایی که در مراحل اولیه هستند، نیاز به نظارت و مداخله انسانی دارند. متخصصان بسیار آموزش دیده می توانند مشکلات را عیب یابی کنند، مشکلات پیش بینی نشده را شناسایی کرده و تنظیمات لازم را انجام دهند.

فراخوانی برای نوآوری جدی

پاسخ این نیست که اتوماسیون را به طور کامل کنار بگذاریم، بلکه رویکردی متعادل تر را بپذیریم. صنایع می توانند با نگاه کردن به فناوری های نوظهور به عنوان ابزاری برای تکمیل و تسریع توانایی های انسانی، به جای جایگزینی آنها، مسئولانه پیش بروند. رهبران شرکت باید روی برنامه‌های آموزشی سرمایه‌گذاری کنند که کارکنان را با مهارت‌های لازم برای پیشرفت در کنار هوش مصنوعی، مانند تجزیه و تحلیل داده‌ها ، تفکر انتقادی، و توانایی مدیریت سیستم‌های پیچیده، مجهز کند.

از آنجایی که هوش مصنوعی با سرعت سرسام آوری به تکامل خود ادامه می دهد، پیامدهای اخلاقی آن را نمی توان به خطر انداخت. شفافیت، پاسخگویی و توسعه مسئولانه باید به سنگ بنای ایجاد و استقرار هوش مصنوعی تبدیل شود. زمانی که هوش مصنوعی مرتکب اشتباه می شود، مسئولیت پذیری بسیار مهم می شود، همانطور که به ناچار این کار را انجام خواهد داد. چه کسی مسئول آن اشتباهات است؟ برنامه نویسان؟ شرکت هایی که این فناوری را به کار می گیرند؟ یک چارچوب روشن برای پاسخگویی ضروری است.

دستیابی به تعادل استراتژیک

از دیدگاه کسب و کار تا کسب و کار، دستیابی و حفظ تعادل بین تخصص انسانی و اتوماسیون هوشمند، کلید حفظ مزیت رقابتی است. در چشم‌انداز تجاری کنونی، شرکت‌هایی که می‌توانند نقاط قوت متمایز نبوغ انسانی و توانایی‌های ماشینی را ترکیب کنند، موقعیت بهتری برای هدایت نوآوری و ارائه راه‌حل‌های برتر به مشتریان و شرکای استراتژیک خود خواهند داشت. سازمان‌های آینده‌نگر، به‌جای درک اتوماسیون به‌عنوان تجاوز به نیروی کار، فرصتی را برای توانمندسازی پرسنل خود با ابزارها و بینش‌های پیشرفته تشخیص می‌دهند و از این طریق آنها را قادر می‌سازند تا بر وظایف با ارزش بالاتر و ابتکارات استراتژیک تمرکز کنند.

با ایجاد فرهنگی که یادگیری مستمر و توسعه مهارت را در اولویت قرار می دهد، شرکت ها می توانند نیروی کار ماهر در همکاری یکپارچه با هوش مصنوعی و اتوماسیون را پرورش دهند و از قابلیت های مکمل خود برای پیشی گرفتن از رقبایی که در دستیابی به این هم افزایی ناکام هستند، استفاده کنند. در نهایت، شرکت‌هایی که از این رویکرد متعادل استقبال می‌کنند، آنهایی خواهند بود که در عصر صنعت 5.0 و فراتر از آن پیشرفت خواهند کرد.

ادغام IT و OT از طریق اتوماسیون هوشمند

با افزایش اتوماسیون هوشمند در بخش‌های فناوری عملیاتی مانند تولید نفت، گاز و تاسیسات، ادغام یکپارچه فناوری اطلاعات (IT) و سیستم‌های OT بسیار مهم می‌شود. به طور سنتی، IT پیشگام پذیرش اتوماسیون و هوش مصنوعی بوده است. با این حال، سیستم‌های OT شامل فرآیندهای فیزیکی و ماشین‌آلات پیچیده‌ای هستند که به تخصص حوزه تخصصی نیاز دارند.

خودکارسازی کامل چنین عملیات پیچیده بدون نظارت انسان می تواند منجر به خرابی ها و اختلالات اساسی شود. راه حل در اتوماسیون هوشمند نهفته است که می تواند با دانش و توانایی اپراتورهای انسانی برای مدیریت سناریوهای پیش بینی نشده هماهنگ شود. این همزیستی فرآیندهای بهینه، تشخیص ناهنجاری های پیشرفته و مدیریت کارآمد وظایف معمول را امکان پذیر می کند.

دستیابی به چنین ادغامی در مورد ایجاد مرزهای امن با زیرساخت های فناوری اطلاعات ، مانند مناطق غیرنظامی (DMZ) برای به اشتراک گذاری اطلاعات است. حسگرهای پیشرفته، دستگاه‌های صنعتی اینترنت اشیا (IIoT) و قابلیت‌های محاسبات لبه‌ای باید برای گرفتن داده‌های بلادرنگ از محیط‌های OT گنجانده شوند. سپس این داده‌ها را می‌توان توسط مدل‌های AI/ML در حال اجرا بر روی سیستم‌های IT پردازش و تجزیه و تحلیل کرد و امکان نگهداری پیش‌بینی، بهینه‌سازی فرآیند و پشتیبانی تصمیم‌گیری در زمان واقعی را فراهم می‌کند.

آینده کار یک بازی حاصل جمع صفر بین انسان و ماشین نیست. این یک تلاش مشترک است، یک سمفونی که در آن هر کدام نقش های مکمل را ایفا می کنند تا با هم کار کنند تا به چیزی برسند که هیچ کدام به تنهایی نتوانستند. با استراتژیک بودن در مورد صنعت 5.0، کسب و کارها می توانند سطح جدیدی از بهره وری و نوآوری را باز کنند.

ما بهترین ابزارهای هوش مصنوعی را فهرست کرده ایم .

این مقاله به عنوان بخشی از کانال Expert Insights TechRadarPro تهیه شده است که در آن بهترین و باهوش ترین ذهن ها در صنعت فناوری امروز را معرفی می کنیم. نظرات بیان شده در اینجا نظرات نویسنده است و لزوماً نظرات TechRadarPro یا Future plc نیست. اگر علاقه مند به مشارکت هستید، اطلاعات بیشتری را در اینجا بیابید: https://www.techradar.com/news/submit-your-story-to-techradar-pro