این «موج شوک ابرنواختری» با سرعت بیش از 500,000 کیلومتر در ساعت در فضای بین‌ستاره‌ای می‌تازد.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟

در مرکز این تصویر رشته‌های نازک، روشن و بافته‌‌شده درحال حرکت به سمت بالا با جزئیات دقیق هستند.

این رشته‌ها درواقع موج‌های بلندی در یک صفحه کیهانی از گاز درخشان هستند که تقریباً به‌صورت لبه دیده‌ می‌شوند. سحابی باریک مداد که در دهه 1840 توسط سر «جان هرشل» کشف شد، گاهی اوقات به‌عنوان پرتو هرشل شناخته می‌شود.

ظاهر نوک تیز آن که با نام NGC 2736 فهرست‌بندی شده‌ است، نشان‌دهنده‌ علت نام رایج و امروزی آن، سحابی مدادی است.

این سحابی حدود 800 سال نوری از ما فاصله دارد و با طول نزدیک به 5 سال نوری، تنها بخش کوچکی از باقی‌مانده ابرنواختر ولا را نشان می‌دهد.

خود باقی‌مانده عظیم ولا حدود 100 سال نوری قطر دارد. در ابتدا، بخشی از موج ضربه‌ای که به‌عنوان سحابی مداد دیده‌ می‌شد با میلیون‌ها کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد، اما حرکتش به‌طور قابل توجهی کند شده‌ است و مواد بین ستاره‌ای اطراف را فرا می‌گیرد.

خبرکاو