عینک سه‌بعدی قرمز-آبی خود را بگذارید و به بخش غربی اقیانوس طوفان‌ها روی سطح ماه نگاهی بیندازید. این تصویر سه‌بعدی، فضانورد مأموریت آپولو 12، یعنی «پیت کنراد» را نشان می‌دهد که در نوامبر 1969 از فضاپیمای نقشه‌بردار ۳ (Surveyor 3) بازدید می‌کند.

منطقه اقیانوس طوفان‌ها که یکی از پهناورترین نواحی تاریک ماه به شمار می‌آید، درواقع یک حوضه عظیم و قدیمی آتشفشانی است که از بازالت تشکیل شده و توسط فوران‌های آتشفشانی گذشته پوشیده شده است.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟

Surveyor 3 حدود 2 و نیم سال پیش‌تر، در آوریل 1967، در دامنه داخلی یک دهانه کوچک فرود آمده بود. در افق و آن‌سوی دیواره دهانه، ماژول قمری اینتریپید (Intrepid) آپولو ۱۲ دیده می‌شود که در فاصله کمتر از ۲۰۰ متر از کاوشگر Surveyor 3، در نزدیکی نقطه‌ای برای پیاده‌روی راحت، فرود آمده است.

این تصویر سه‌بعدی با دقت از دو عکس مجزا (AS12-48-7134 و AS12-48-7133) که روی سطح ماه گرفته شده، ساخته شده است. این عکس‌ها با فاصله‌ای بسیار اندک، از دو زاویه مختلف ثبت شده‌اند تا تفاوت فاصله میان دو چشم انسان را شبیه‌سازی کرده و این نمای سه‌بعدی را ایجاد کنند.

آپولو ۱۲؛ دومین فرود موفق انسان بر ماه

مأموریت آپولو ۱۲ در ۱۴ نوامبر ۱۹۶۹ از مرکز فضایی کندی فلوریدا آغاز شد و پس از بازگشت موفقیت‌آمیز به زمین، در ۲۴ نوامبر ۱۹۶۹ به پایان رسید. این مأموریت به‌مدت ۱۰ روز و ۴ ساعت و ۳۶ دقیقه طول کشید و دومین مأموریت ناسا بود که توانست انسان را با موفقیت روی ماه فرود بیاورد.

فضانوردان این مأموریت شامل «چارلز پیت کنراد» (فرمانده)، «آلن بین» (خلبان ماه‌نشین) و «ریچارد گوردن» (خلبان مداری) بودند.

آپولو ۱۲ با هدف فرود دقیق‌تر در مکان مشخص‌شده در منطقه اقیانوس طوفان‌ها طراحی شد تا توانایی ناسا در فرود دقیق در مناطق خاص تحلیل شود. یکی از اهداف مهم این مأموریت بازدید از کاوشگر Surveyor 3 بود که دو سال پیش در سطح ماه فرود آمده بود.

فضانوردان قطعاتی از این کاوشگر را به زمین بازگرداندند تا اثرات طولانی‌مدت شرایط ماه بر تجهیزات تحلیل شود. آنها همچنین حدود ۳۴ کیلوگرم نمونه‌های سنگی و خاک ماه را جمع‌آوری کردند که اطلاعات ارزشمندی درباره تاریخ زمین‌شناسی ماه ارائه داد.

خبرکاو