31 مه 1996، تلسکوپ فضایی هابل توسط دوربین سیاره‌ای میدان وسیع 2 خود تصویری تهیه کرد که با تصویری که در تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه پارانال در شیلی گرفته‌ شده‌ بود، ترکیب شد.

با ترکیب این داده‌ها، گروهی از ستاره‌شناسان اروپایی و آمریکایی به کشف بزرگی دست یافتند. آنها تعداد زیادی از خوشه‌های ستاره‌ای جوان را در یک کهکشان بیضوی قدیمی شناسایی کردند.

که با تصویری که در تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه پارانال در شیلی گرفته‌ شده‌ بود، ترکیب شد." class="wp-image-1650002" srcset="https://static.digiato.com/digiato/2024/05/20240531_160723-290x300.jpg.webp 290w, https://static.digiato.com/digiato/2024/05/20240531_160723-350x363.jpg.webp 350w, https://static.digiato.com/digiato/2024/05/20240531_160723.jpg.webp 772w" sizes="(max-width: 772px) 100vw, 772px">

برای اولین‌بار، شناسایی چندین دوره متمایز از تشکیل ستاره در کهکشانی به آن قدمت امکان‌پذیر شد.

کهکشان‌های بیضوی همیشه در دوره اولیه ستاره‌زایی قرار گرفته‌اند و پس از آن فاقد ستاره‌زایی بوده‌اند.

بااین‌حال ترکیب بهترین و بزرگ‌ترین تلسکوپ‌ها در فضا و روی زمین، به اخترشناسان اجازه داد تا سه گروه اصلی از خوشه‌های ستاره‌ای را شناسایی کنند.

ازجمله جمعیتی قدیمی از خوشه‌های ستارگان فقیر از فلز، برخی از خوشه‌های ستارگان قدیمی اما غنی از فلز و پس از آن برای اولین‌بار جمعیتی از خوشه‌ها با ستارگان جوان و غنی از فلز.

خبرکاو