۲۶ سپتامبر ۱۹۸۳، موشک روسی سایوز در سکوی پرتاب منفجر شد. دو فضانورد داخل فضاپیما بودند و به سختی توانستند زنده از آن خارج شوند.

انفجار سایوز

این فضاپیما برای بازدید از ایستگاه فضایی سالیوت ۷ تدارک دیده‌ شد. بااین‌حال هرگز شمارش معکوس راه‌اندازی خود را به‌پایان نرساند.

فضانوردان که شامل ولادیمیر تیتوف (فرمانده) و گنادی استرکالوف (مهندس پرواز) می‌شدند، در سکو منتظر تکمیل سوخت تقویت‌کننده بودند. اما حدود ۹۰ ثانیه قبل از پرتاب موشک، آتش‌سوزی به دلیل نشت گاز فوران کرد.

تیتوف و استرکالوف نمی‌توانستند ببینند بیرون چه اتفاقی می‌افتد، اما ارتعاشات غیرعادی را احساس کردند و متوجه شدند که چیزی اشتباه است.

تیم کنترل پرتاب، سیستم فرار را فعال کرد. اما کابل‌های کنترل قبلا سوخته بودند و فضانوردان سایوز نتوانستند خودشان سیستم فرار را فعال یا کنترل کنند.

پیچ‌های انفجاری شلیک شد تا ماژول فرود را از ماژول سرویس و پوشش محموله پرتاب بالایی را از قسمت پایینی جدا کند. خوشبختانه بدین ترتیب سیستم فرار اضطراری کپسول فضایی خود را تنها دو ثانیه قبل از آتش‌سوزی از بالای موشک به بیرون پرتاب کرد.

درست بعد از اینکه ماژول فرود از سایوز دور شد، تقویت‌کننده منفجر شد. بقایای آن نزدیک به ۲۰ ساعت به سوختن ادامه داد. تاکنون این تنها باری بوده است که سیستم فرار قبل از پرتاب فضاپیما استفاده شده است.

رویدادهای پس از انفجار

دو فضانورد پس از شتاب زیادی که گرفتند، به‌شدت کبود شدند. اما به‌جز آن در سلامت کامل بودند و نیازی به مراقبت پزشکی نداشتند. تیم ریکاوری فوراً به استقبال آنها شتافت و فضانوردان بلافاصله تقاضای سیگار کردند تا اعصاب خود را آرام کنند.

ماهواره‌های شناسایی KH-11 عکس‌های سایت آسیب‌دیده را در چند مرحله در اواخر سال ۱۹۸۳ و اوایل سال ۱۹۸۴ منتشر کردند.

نتیجه این شکست، ناتوانی در جایگزینی کپسول بازگشت قدیمی سایوز متصل به ایستگاه فضایی سالیوت ۷ بود.

گزارش‌های وحشتناکی در رسانه‌های غربی در مورد فضانوردان باقی‌مانده در سالیوت ۷ منتشر شد که ادعا می‌کرد آنها در فضا سرگردان شدند و توانایی بازگشت نداشتند.

تیتوف سال‌ها بعد ادعا کرد که شوروی در اولین اقدام ضبط‌‌کننده صدای کابین خلبان را قطع کرد، زیرا ما فحش می‌دادیم! وی در مصاحبه‌ای با ایالات‌متحده بیان کرد که درواقع آنها می‌خواستند درصورتی‌که رویدادی وحشتناک رخ داد، چیزی به بیرون درز نکند.