آیا مشتاق هستید وارد دنیای برنامه نویسی شوید اما مطمئن نیستید از کجا شروع کنید؟ بیشتر نگاه نکنید – پایتون یک نقطه شروع عالی برای تازه واردان و توسعه دهندگان باتجربه است.

در این راهنما، من شما را با اصول اولیه آشنا می کنم تا بتوانید سفر پایتون خود را شروع کنید.

فهرست مطالب

پیش نیازها

چرا پایتون یاد بگیریم؟

ویژگی های کلیدی پایتون

کاربردهای عملی پایتون

نحوه نوشتن "Hello, World" در پایتون

متغیرهای پایتون و انواع داده ها

انواع داده های اولیه (بنیادی).

ویژگی های انواع داده های اولیه

از Cases برای انواع داده های اولیه استفاده کنید

انواع داده های غیر ابتدایی (کامپوزیت) در پایتون

ویژگی های انواع داده های غیر ابتدایی

استفاده از موارد برای انواع داده های غیر ابتدایی

اپراتورها در پایتون

عملگرهای حسابی

اپراتورهای مقایسه

عبارات در پایتون

بیانیه تکلیف

چاپ بیانیه

اظهارات مشروط (اگر، elif، else)

حلقه ها (برای و در حالی که)

برای حلقه

در حالی که حلقه

شکستن و ادامه بیانیه ها

توابع در پایتون

نتیجه

پیش نیازها

قبل از اینکه وارد این ماجراجویی کدنویسی شوید، مطمئن شوید که موارد زیر را دارید:

پایتون نصب شد .

یک ویرایشگر کد مانند VSCode ، Vim ، یا Sublime .

حالا بیایید مزایای استفاده از پایتون را تحلیل کنیم.

چرا پایتون یاد بگیریم؟

اگر تعجب می کنید که چرا پایتون یک انتخاب عالی برای مبتدیان و توسعه دهندگان باتجربه است، در اینجا برخی از دلایل وجود دارد:

خوانایی و سادگی: سینتکس تمیز پایتون خوانایی کد را افزایش می دهد، زمان توسعه را کاهش می دهد و آن را برای مبتدیان می سازد.

تطبیق پذیری: می توانید از پایتون برای ساخت طیف متنوعی از برنامه ها، از توسعه وب گرفته تا علم داده و هوش مصنوعی استفاده کنید. همچنین دارای یک کتابخانه استاندارد گسترده و بسیاری از بسته های شخص ثالث مفید است.

انجمن و مستندات: پایتون دارای یک انجمن قوی و مستندات جامع است که پشتیبانی فراوانی را ارائه می‌کند و باعث محبوبیت و رشد زبان می‌شود.

سازگاری بین پلتفرم: اجرای بدون درز را در ویندوز، macOS و لینوکس تضمین می کند.

کتابخانه ها و چارچوب های گسترده: یک اکوسیستم غنی، وظایف پیچیده را ساده می کند و در زمان و تلاش برای توسعه دهندگان صرفه جویی می کند.

امیدواریم که مجذوب امتیازات پایتون شده باشید – پس بیایید به ویژگی های کلیدی آن بپردازیم.

ویژگی های کلیدی پایتون

درک ویژگی های کلیدی پایتون به شما بینش هایی در مورد نقاط قوت آن و اینکه چرا یک انتخاب محبوب در میان توسعه دهندگان است، می دهد:

زبان تفسیر شده: کد شما مستقیماً توسط ماشین مقصد ترجمه نمی شود. در عوض، یک برنامه ویژه به نام مفسر کد را می خواند و اجرا می کند و امکان اجرای چند پلتفرمی کد شما را فراهم می کند.

Dynamically Typed: تایپ پویا نیاز به اعلان های صریح نوع داده را از بین می برد و سادگی و انعطاف پذیری را افزایش می دهد.

شی گرا: پایتون از اصول شی گرا پشتیبانی می کند، ماژولار بودن کد و قابلیت استفاده مجدد را ارتقا می دهد.

نحو مبتنی بر تورفتگی: نحو مبتنی بر تورفتگی خوانایی کد را تحمیل می کند و یک سبک کدنویسی ثابت را حفظ می کند.

مدیریت حافظه: مدیریت خودکار حافظه از طریق جمع آوری زباله، مدیریت حافظه را برای توسعه دهندگان ساده می کند.

کاربردهای عملی پایتون

تطبیق پذیری و خوانایی پایتون آن را برای طیف وسیعی از برنامه ها مناسب می کند. در اینجا چند کاربرد عملی آورده شده است:

توسعه وب: پایتون، با چارچوب هایی مانند جنگو و فلاسک، توسعه Back-end را برای برنامه های کاربردی وب قوی فراهم می کند.

علم داده و یادگیری ماشین: کتابخانه‌های پایتون مانند NumPy و Pandas که به طور گسترده در علم داده استفاده می‌شود، از تجزیه و تحلیل داده‌ها و یادگیری ماشین پشتیبانی می‌کنند.

اتوماسیون و اسکریپت نویسی: پایتون در خودکارسازی وظایف و اسکریپت نویسی برتری دارد و عملیات های تکراری را ساده می کند.

هوش مصنوعی و NLP: پایتون، با کتابخانه‌هایی مانند TensorFlow، در برنامه‌های کاربردی پردازش هوش مصنوعی و زبان طبیعی تسلط دارد.

توسعه بازی: Python، همراه با Pygame، توسعه بازی دو بعدی را برای علاقمندان و توسعه دهندگان مستقل تسهیل می کند.

محاسبات علمی: پایتون یک ابزار ارزشمند در محاسبات علمی است که توسط دانشمندان و محققان برای کتابخانه های گسترده آن انتخاب شده است.

پایتون در اکثر توزیع های لینوکس از پیش نصب شده است. این مقاله را در مورد نحوه نصب پایتون در ویندوز و MacOS دنبال کنید.

نحوه نوشتن "Hello, World" در پایتون

این معمولاً اولین دستاورد هنگام شروع کدنویسی به هر زبانی است: داشتن کد شما با عبارت "Hello world". هر ویرایشگر کد دلخواه خود را باز کنید و فایلی به نام project.py ایجاد کنید. در داخل فایل عبارت زیر را تایپ کنید:

 print("Hello, World!")

برای اجرای این کد، رابط خط فرمان (CLI) را باز کنید. برای درک بیشتر در مورد CLI ، این مقاله را دنبال کنید.

مطمئن شوید که دایرکتوری که فایل در آن ذخیره شده است را باز کرده و موارد زیر را اجرا کنید:

 python3 project.py

هنگامی که این برنامه را اجرا می کنید، تبریک بی انتها را در رابط خط فرمان خود خواهید دید.

تبریک می گویم! شما به تازگی اولین اسکریپت پایتون خود را اجرا کرده اید. اکنون که یک پیام ساده را چاپ کرده اید، بیایید عمیق تر به پایتون شیرجه بزنیم.

متغیرهای پایتون و انواع داده ها

هدف اصلی رایانه ها پردازش داده ها به اطلاعات مفید است، برای اینکه این اتفاق بیفتد، داده ها باید در حافظه آن ذخیره شوند. این با استفاده از متغیرها و انواع داده های یک زبان برنامه نویسی به دست می آید.

انواع داده در پایتون انواع خاصی از آیتم های داده ای هستند که با مقداری که می توانند بگیرند تعریف می شوند. از سوی دیگر، متغیرها مانند ظروف دارای برچسب هستند که این داده ها را ذخیره می کنند. آنها شما را قادر می سازند تا اطلاعات را با استفاده از شناسه های خاص مدیریت و اصلاح کنید.

انواع داده ها به طور کلی به دو نوع طبقه بندی می شوند:

انواع داده های اولیه (بنیادی):

انواع داده های اولیه مقادیر ساده را نشان می دهند. این نوع داده ها اساسی ترین و ضروری ترین واحدهایی هستند که برای ذخیره و دستکاری اطلاعات در یک برنامه استفاده می شوند. آنها مستقیماً به کد ماشین سطح پایین ترجمه می شوند.

انواع داده های اولیه عبارتند از:

رشته ( str ): نشان دهنده دنباله ای از کاراکترها است. باید در نقل قول قرار داده شود. مثال: "Hello, Python!"

عدد صحیح ( int ): اعداد صحیح را بدون اعشار نشان می دهد. مثال: 42

Float ( float ): اعداد را با اعشار نشان می دهد. مثال: 3.14

Boolean ( bool ): نشان دهنده True یا False .

ویژگی های انواع داده های اولیه:

Immutability: انواع داده های اولیه تغییر ناپذیر هستند، به این معنی که مقادیر آنها پس از ایجاد آنها قابل تغییر نیست. هر عملیاتی که به نظر می رسد یک مقدار اولیه را تغییر می دهد، یک مقدار جدید ایجاد می کند.

نمایش مستقیم: هر نوع داده اولیه مستقیماً با یک نمایش کد ماشین سطح پایین خاص مطابقت دارد.

مقادیر اتمی: انواع داده های اولیه مقادیر فردی و اتمی را نشان می دهند. آنها از انواع یا ساختارهای دیگر تشکیل نشده اند.

موارد استفاده برای انواع داده های اولیه:

رشته ها برای دستکاری و نمایش متن استفاده می شوند.

اعداد صحیح و شناور برای محاسبات عددی ضروری هستند.

بولین ها در عملیات منطقی و تصمیم گیری به کار می روند.

بیایید با ادامه نوشتن کدهای پایتون ببینیم اینها چگونه کار می کنند.

فایل project.py خود را طوری تغییر دهید که شامل موارد زیر باشد:

 # String Example name = "John" # Integer Example age = 25 # Float Example height = 1.75 # Boolean Example is_student = True # Print variable values print("Name:", name) print("Age:", age) print("Height:", height) print("Is student?", is_student)

در این قطعه، شما متغیرهایی را با انواع داده های مختلف معرفی کرده اید. برنامه را اجرا کنید و ببینید پایتون چگونه این نوع داده ها را مدیریت می کند.

خروجی مقادیر اختصاص داده شده به متغیرها در اسکریپت پایتون را نشان می دهد. عبارات print محتویات متغیرهای name ، age ، height و is_student را نمایش می دهد.

انواع داده های غیر ابتدایی (کامپوزیت) در پایتون

انواع داده های غیر ابتدایی ساختارهایی هستند که می توانند مقادیر متعددی را در خود نگه دارند و از انواع داده های دیگر، از جمله انواع اولیه و سایر انواع ترکیبی تشکیل شده اند. بر خلاف انواع داده های اولیه، انواع غیر ابتدایی امکان نمایش پیچیده تر و ساختار یافته تری از داده ها را فراهم می کنند.

انواع داده های غیر ابتدایی عبارتند از:

List ( list ): مجموعه ای مرتب و قابل تغییر از مقادیر را نشان می دهد. مثال: fruits = ["apple", "banana", "cherry"]

تاپل ( tuple ): مجموعه ای مرتب و تغییرناپذیر از مقادیر را نشان می دهد. مثال: coordinates = (3, 7)

Dictionary ( dict ): مجموعه ای نامرتب از جفت های کلید-مقدار را نشان می دهد. مثال: person = {"name": "Alice", "age": 25, "is_student": True}

ویژگی های انواع داده های غیر ابتدایی:

تغییرپذیری: فهرست ها قابل تغییر هستند، به این معنی که عناصر آنها پس از ایجاد قابل تغییر هستند. از طرف دیگر، تاپل ها تغییر ناپذیر هستند - عناصر آنها قابل تغییر نیستند. دیکشنری ها قابل تغییر هستند - می توانید جفت های کلید-مقدار را اضافه کنید، تغییر دهید یا حذف کنید.

مجموعه مقادیر: انواع داده های غیر ابتدایی امکان گروه بندی مقادیر متعدد را در یک ساختار واحد فراهم می کند و امکان ایجاد نمایش داده های پیچیده تری را فراهم می کند.

مرتب شده (فهرست ها و تاپل ها): فهرست ها و تاپل ها ترتیب عناصر را حفظ می کنند و امکان نمایه سازی قابل پیش بینی را فراهم می کنند.

نگاشت کلید-مقدار (فرهنگ): دیکشنری ها کلیدهای مقادیر را ترسیم می کنند و راهی برای سازماندهی و بازیابی داده ها بر اساس شناسه های خاص ارائه می دهند.

موارد استفاده برای انواع داده های غیر ابتدایی:

لیست ها: زمانی مفید است که به مجموعه ای نیاز دارید که در طول اجرای برنامه قابل تغییر باشد، مانند نگهداری فهرست ی از مواردی که ممکن است در طول زمان تغییر کنند.

Tuples: زمانی مناسب است که می‌خواهید اطمینان حاصل کنید که داده‌ها ثابت می‌مانند و نمی‌توانید به طور تصادفی آنها را تغییر دهید. اغلب برای نمایش مجموعه های ثابتی از مقادیر استفاده می شود.

دیکشنری ها: ایده آل برای سناریوهایی که داده ها باید با برچسب ها یا کلیدهای خاصی مرتبط شوند. آنها بازیابی کارآمد داده ها را بر اساس این شناسه ها ارائه می دهند.

بسیار خوب، با کد پایتون خود ادامه دهید - فایل project.py را مطابق شکل زیر تغییر دهید:

 # List Example fruits = ["apple", "banana", "cherry"] print("List Example:", fruits) # Tuple Example coordinates = (3, 7) print("Tuple Example:", coordinates) # Dictionary Example person = {"name": "Alice", "age": 25, "is_student": True} print("Dictionary Example:", person)

‌برنامه را اجرا کنید تا ببینید چگونه فهرست ها و تاپل ها به شما اجازه سازماندهی و ذخیره داده ها را می دهند. در این قطعه کد:

متغیر fruits فهرست ی است حاوی رشته هایی که میوه های مختلف را نشان می دهد.

متغیر coordinates یک تاپل با دو عدد صحیح است که مختصات را نشان می دهد.

متغیر person یک فرهنگ لغت است که کلیدهای ("نام"، "سن"، "is_student") را با مقادیر مربوطه مرتبط می کند.

شما می توانید عملیات مختلفی را روی این ساختارها انجام دهید، مانند گفت ن عناصر به فهرست یا دسترسی به آیتم های جداگانه در یک تاپل.

انواع داده ها به چند دلیل حیاتی هستند:

تخصیص حافظه: انواع داده های مختلف به مقادیر متفاوتی از حافظه نیاز دارند. دانستن نوع داده به رایانه اجازه می دهد تا مقدار مناسبی از حافظه را برای یک متغیر اختصاص دهد.

عملیات: هر نوع داده از عملیات خاصی پشتیبانی می کند. به عنوان مثال، می توانید دو عدد integer اضافه کنید، دو strings به هم متصل کنید، یا دو مقدار boolean را با هم مقایسه کنید.

پیشگیری از خطا: استفاده از نوع داده نادرست در یک عملیات می تواند منجر به خطا شود. انواع داده با اعمال قوانینی در مورد نحوه تعامل انواع مختلف به جلوگیری از پیامدهای ناخواسته کمک می کند.

اپراتورها در پایتون

عملگرها در پایتون نمادهایی هستند که عملیات روی متغیرها و مقادیر انجام می دهند.
عملوند به ورودی ها یا اشیایی اطلاق می شود که عملیات بر روی آنها انجام می شود.

بیایید برخی از عملگرهای ضروری در پایتون را تحلیل کنیم:

عملگرهای حسابی:

عملگرهای حسابی اجزای اساسی هر زبان برنامه نویسی هستند که به توسعه دهندگان این امکان را می دهند تا عملیات ریاضی پایه را روی مقادیر عددی انجام دهند.

در پایتون، چندین عملگر حسابی شما را قادر می سازد تا محاسبات را به طور موثر انجام دهید. بیایید این عملگرها را تحلیل کنیم:

جمع (+): دو عملوند اضافه می کند.

تفریق (-): عملوند سمت راست را از عملوند چپ کم می کند.

ضرب (*): دو عملوند را ضرب می کند.

Division (/): عملوند چپ را بر عملوند راست تقسیم می کند (همیشه یک float برمی گرداند).

مدول (%): باقیمانده تقسیم عملوند چپ به عملوند راست را برمی‌گرداند.

توان (**): عملوند چپ را به توان عملوند راست می رساند.

فایل project.py خود را طوری تغییر دهید که نمونه هایی از این عملگرها را شامل شود:

 # Arithmetic Operators num1 = 10 num2 = 3 add_result = num1 + num2 sub_result = num1 - num2 mul_result = num1 * num2 div_result = num1 / num2 mod_result = num1 % num2 exp_result = num1 ** num2 print("Addition:", add_result) print("Subtraction:", sub_result) print("Multiplication:", mul_result) print("Division:", div_result) print("Modulus:", mod_result) print("Exponentiation:", exp_result)

کد بالا دو متغیر num1 و num2 را با مقادیر 10 و 3 به ترتیب مقداردهی اولیه می کند که نشان دهنده دو عملوند عددی است.

سپس، عملیات حسابی با استفاده از این عملوندها انجام می شود:

add_result نتیجه اضافه کردن num1 و num2 را ذخیره می کند.

sub_result نتیجه کم کردن num2 از num1 را ذخیره می کند.

mul_result نتیجه حاصل از ضرب num1 و num2 را ذخیره می کند.

div_result نتیجه تقسیم num1 بر num2 را ذخیره می کند.

mod_result باقیمانده تقسیم num1 بر num2 را ذخیره می کند.

exp_result نتیجه افزایش num1 به توان num2 ذخیره می کند.

در نهایت، نتایج این عملیات محاسباتی با استفاده از دستورات print() چاپ می‌شوند که هر کدام به‌طور مناسب برچسب‌گذاری شده‌اند، مانند "Addition:"، "Subtraction:" و غیره، و به دنبال آن نتیجه مربوطه می‌آید.

در اینجا خروجی است:

اپراتورهای مقایسه

عملگرهای مقایسه در پایتون ابزارهای ضروری برای ارزیابی و مقایسه مقادیر هستند. آنها شما را قادر می سازند شرایط را بیان کنید و بر اساس رابطه بین ارزش های مختلف تصمیم بگیرید. آنها بر اساس نتیجه مقایسه True یا False برمی گردانند.

در اینجا عملگرهای رایج مقایسه هستند:

برابر با (==): تحلیل می کند که آیا دو عملوند برابر هستند یا خیر.

برابر نیست با (!=): تحلیل می کند که آیا دو عملوند برابر نیستند.

بزرگتر از (>): تحلیل می کند که آیا عملوند چپ بزرگتر از عملوند راست است یا خیر.

کمتر از (<): تحلیل می کند که آیا عملوند سمت چپ کمتر از عملوند راست است.

بزرگتر یا مساوی با (>=): تحلیل می کند که آیا عملوند چپ بزرگتر یا مساوی با عملوند راست است.

کمتر یا مساوی با (<=): تحلیل می کند که آیا عملوند سمت چپ کمتر یا مساوی با عملوند راست است.

فایل project.py خود را بسط دهید تا نمونه هایی از عملگرهای مقایسه را شامل شود:

 # Comparison Operators age = 25 is_adult = age >= 18 is_teenager = age >= 13 and age < 18 print("Is adult?", is_adult) print("Is teenager?", is_teenager)

متغیر age با مقدار 25 مقداردهی اولیه می شود که نشان دهنده سن فرد است.

سپس، عملگر مقایسه >= برای ارزیابی اینکه آیا age بزرگتر یا مساوی 18 است استفاده می شود. نتیجه این مقایسه مقدار بولی ذخیره شده در متغیر is_adult را تعیین می کند. اگر سن 18 یا بیشتر باشد، is_adult True خواهد بود که نشان دهنده بزرگسالی است.

سپس عملگر منطقی and برای ترکیب دو عمل مقایسه استفاده می شود. اولین مقایسه، age >= 13 ، تحلیل می کند که آیا سن 13 یا بیشتر است. مقایسه دوم، age < 18 ، تضمین می کند که سن کمتر از 18 است. اگر هر دو شرط درست باشد، is_teenager True خواهد بود، که به معنای سال های نوجوانی است.

در نهایت، نتایج با استفاده از عبارات print() چاپ می‌شوند که نشان می‌دهد آیا فرد به عنوان یک بزرگسال ( True یا False ) طبقه‌بندی می‌شود و آیا آنها به عنوان یک نوجوان ( True یا False ) شناسایی می‌شوند.

در اینجا خروجی است:

عبارات در پایتون

عبارات به مفسر دستور می دهند تا اقدامات یا عملیات خاصی را انجام دهد. این اقدامات می تواند از تخصیص ساده مقادیر به متغیرها تا ساختارهای کنترلی پیچیده تر و تکرارها باشد.

درک انواع مختلف عبارات برای نوشتن کد پایتون موثر و رسا ضروری است.

بیانیه تکلیف

دستورهای انتساب ابتدایی ترین نوع دستورات در پایتون هستند. آنها برای تخصیص مقادیر به متغیرها، ایجاد یک مرجع با نام به داده ها استفاده می شوند.

در اینجا یک مثال است:

 x = 10 name = "Alice"

در این قطعه x مقدار صحیح 10 و name رشته "Alice" اختصاص داده شده است. این تخصیص ها متغیرهایی را ایجاد می کنند که می توانند در سراسر برنامه استفاده شوند.

چاپ بیانیه

دستور print برای نمایش خروجی در کنسول استفاده می شود. این یک ابزار بسیار مهم برای اشکال زدایی و ارائه اطلاعات به کاربران است. مثال:

 print("Hello, Python!")

این کد رشته "Hello, Python!" به کنسول

اظهارات مشروط (اگر، elif، else)

عبارات شرطی زمانی استفاده می شوند که بخواهید بلوک های مختلف کد را بر اساس شرایط خاص اجرا کنید.

فرض کنید می خواهید تعیین کنید که آیا فردی به سن قانونی برای نوشیدن رسیده است یا خیر. فایل project.py را با کد زیر تغییر دهید:

 # Conditional Statement Example age = 20 if age < 18: print("You are a minor.") elif 18 <= age < 21: print("You are an adult, but not yet allowed to drink.") else: print("You are a legal adult.")

در این مثال:

دستور if تحلیل می کند که آیا age کمتر از 18 سال است یا خیر.

عبارت elif (مخفف else if) تحلیل می کند که آیا age بین 18 (شامل) و 21 (انحصاری) است یا خیر.

دستور else در صورتی اجرا می شود که هیچ یک از شرایط بالا برآورده نشود.

یک فرد 20 ساله مجاز به نوشیدن نیست.

حلقه ها (برای و در حالی که)

حلقه ها برای تکرار یک بلوک کد چندین بار استفاده می شوند. دو نوع حلقه اصلی در پایتون وجود دارد: حلقه‌های for و حلقه‌های while .

برای حلقه:

حلقه for زمانی استفاده می شود که تعداد تکرارها را از قبل بدانید. فرض کنید فهرستی حاوی نام میوه‌ها دارید و می‌خواهید هر میوه را چاپ کنید. در این مورد، یک حلقه for یک انتخاب ایده آل برای تکرار بر روی عناصر فهرست است.

در اینجا یک مثال با استفاده از پایتون آورده شده است:

 # for loop Example fruits = ["apple", "banana", "cherry"] for fruit in fruits: print(fruit)

در این مثال، حلقه for روی هر عنصر در فهرست fruits تکرار می شود و هر میوه را چاپ می کند.

حلقه while:

دستور while یک دستور جریان کنترلی است که به شما اجازه می دهد تا زمانی که یک شرط مشخص درست است، یک بلوک کد را به طور مکرر اجرا کنید.

فرض کنید می خواهید شمارش را تا رسیدن به یک آستانه مشخص شبیه سازی کنید. project.py خود را تغییر دهید و کد زیر را اضافه کنید:

 # While Loop Example count = 0 while count < 5: print("Count:", count) count += 1

در این سناریو، while زمانی که متغیر count کمتر از 5 باشد، حلقه while به اجرای خود ادامه می‌دهد. کد داخل حلقه تعداد را افزایش می‌دهد و تعداد فعلی را در هر تکرار چاپ می‌کند.

شکستن و ادامه بیانیه ها

دستورات Break و continue در حلقه ها استفاده می شوند.

break : از حلقه خارج می شود.

continue : بقیه کد داخل حلقه را برای تکرار فعلی رد می‌کند، سپس حلقه را ادامه می‌دهد.

مثال ها:

 ‌# Break Statement Example print("Output with 'break':") for i in range(5): if i == 3: print(f"Encountered 'break' at i={i}") break print(i) # Continue Statement Example print("\nOutput with 'continue':") for i in range(5): if i == 2: print(f"Skipped iteration with 'continue' at i={i}") continue print(i)

در مثال break ، زمانی که i برابر با 3 باشد، حلقه متوقف می شود و اعداد 0، 1 و 2 چاپ می شوند.

در مثال continue ، زمانی که i برابر با 2 باشد، دستور continue دستور print(i) را برای آن تکرار حذف می‌کند و در نتیجه عدد 2 از خروجی حذف می‌شود.

توابع در پایتون

توابع بلوک‌های کد قابل استفاده مجدد هستند که با احاطه کردن عملکردها در واحدهای جداگانه و سازمان‌یافته، ماژولار بودن را افزایش می‌دهند. این رویکرد به جلوگیری از تکرار کد کمک می کند و به طور قابل توجهی خوانایی کد را بهبود می بخشد.

داخل فایل project.py کد زیر را بنویسید:

 def greet(): print("Hello, World!") # Call the function to execute greet()

کد بالا حاوی یک تابع ساده پایتون به نام greet() است. هنگامی که "تلفن می شود" یا "فراخوانی می شود"، این تابع "Hello, World!" را چاپ می کند. به کنسول این یک مثال اساسی است که نحوه عملکرد توابع در پایتون را نشان می دهد.

شما می توانید با وارد کردن پارامترها، این کار را یک قدم جلوتر بردارید. پارامترها به عنوان مکان نگهدار برای مقادیر ارسال شده به یک تابع در طول فراخوانی آن عمل می کنند و به توابع اجازه می دهند ورودی را بپذیرند و بر اساس آن ورودی عملیات انجام دهند.

مثال قبلی در عبارت if elif else را تغییر دهید تا شامل توابع شود:

 def check_age(age): if age < 18: print("You are a minor.") elif 18 <= age < 21: print("You are an adult, but not yet allowed to drink.") else: print("You are a legal adult.") # Call the function with a specific age check_age(20)

در این مثال، تابع check_age یک پارامتر age را می گیرد و همان تحلیل شرطی کد اصلی را انجام می دهد. این تابع به شما امکان می دهد تا با فراخوانی تابع با سن مورد نظر، از این منطق برای مقادیر مختلف سن استفاده مجدد کنید.

می‌توانید تابع check_age را با هر مقدار سنی فراخوانی کنید و پیام مناسب را بر اساس سن ارائه شده چاپ می‌کند.

نتیجه

با شروع سفر یادگیری پایتون، این راهنما مزایای یادگیری پایتون، ویژگی های کلیدی آن و موارد استفاده عملی را معرفی می کند.

با نماد نمادین "سلام، جهان!" و با پیشرفت در متغیرها، انواع داده‌ها، عبارات و توابع، تجربه عملی با پایتون اولیه به دست آورده‌اید. ما همچنین در مورد انواع داده های اولیه و غیر ابتدایی، دستورات شرطی و حلقه ها صحبت کردیم.

همانطور که سفر شما پیشرفت می کند، به موضوعات پیشرفته ای مانند برنامه نویسی شی گرا، مدیریت فایل ها و پروژه های دنیای واقعی بپردازید. با داشتن دانش اساسی، اکنون می توانید چالش های کدنویسی را که برایتان پیش می آید، بپذیرید. کنجکاو باشید و از روند مفید کدنویسی با پایتون لذت ببرید. کد نویسی مبارک!

‌

‌

خبرکاو