حدود ۲۰ سال پیش، دانشمندان توانستند از چرخش ماه برای تعیین وجود یک هسته بیرونی سیال استفاده کنند، اما اندازه نسبتا کوچک هسته داخلی، تحلیل آن را دشوارتر کرد.

اکنون، تحقیقات جدید قلب ماه را که قبلاً هرگز دیده نشده، نشان داده است و نشان می دهد که هسته ای جامد دارد که مانند زمین از آهن تشکیل شده است. این یافته‌ها جزئیات ساختار درونی ماه را که قبلاً پنهان شده بود، آشکار می‌کند و می‌تواند توضیح دهد که چرا مواد غنی از آهن در پوسته ماه وجود دارد.

تحقیقات درونی عمیق ماه توسط دانشمندانی از CNRS، دانشگاه کوت دازور، رصدخانه کوت دازور، دانشگاه سوربن، و رصدخانه پاریس-PSL انجام شد و ردپای ماموریت آپولو ۱۱ را دنبال می‌کند که نیمی از آن‌ها هستند. یک قرن پیش راه را برای تحلیل های زمین شناسی از ماه هموار کرد.

شکل‌گیری و تکامل ماهواره‌های طبیعی زمین هنوز برای دانشمندان معمایی است و بحث‌ها هنوز هم ماهیت لایه‌های عمیق‌تر آن را احاطه کرده است - بحث‌هایی که این مطالعه می‌تواند حل و فصل کند.

مطالب مرتبط: حقایق ماه: اطلاعات جالب در مورد ماه زمین

تیم پشتیبان این تحقیق با استفاده از داده‌های چندین ماموریت فضایی و فرآیندی به نام برد لیزری که فاصله بین سطح زمین و ماه را دقیقاً اندازه‌گیری می‌کند، دریافتند که هسته بیرونی ماه روی یک هسته داخلی جامد وجود دارد. به نظر می رسد این هسته داخلی از فلزی با چگالی شبیه آهن تشکیل شده است و عرض آن در حدود ۳۱۰ مایل (۵۰۰ کیلومتر) است که آن را تقریباً ۱۵ درصد اندازه ماه می کند.

علاوه بر این کشف، محققان همچنین شواهدی یافتند که از این ایده حمایت می‌کند که مواد موجود در لایه‌ای بین هسته ماه و پوسته آن به نام گوشته، همزمان با تکامل ماه از زمان شکل‌گیری خود به اطراف حرکت می‌کنند.

این فرآیند که واژگونی گوشته ماه نامیده می‌شود، می‌تواند توضیح دهد که چرا عناصر غنی از آهن در سطح ماه یافت می‌شوند، زیرا مواد گوشته به عنوان سنگ‌های آتشفشانی باقی مانده در پوسته ماه به سمت بالا منتقل می‌شوند. مواد موجود در این سنگ که بیش از حد متراکم بودند، سپس از طریق مواد سبک‌تر پوسته به مرز هسته و گوشته فرو می‌روند.

این یافته‌ها در نهایت ممکن است به حل معمای دیگری در مورد تکامل ماه کمک کند، یعنی چه چیزی باعث شد میدان مغناطیسی ماه، که زمانی ۱۰۰ برابر قوی‌تر از زمین امروزی بود، تقریباً به طور کامل از بین برود.

"نتایج ما تکامل میدان مغناطیسی ماه را به لطف نشان دادن وجود هسته داخلی زیر سوال می برد و از سناریوی واژگونی گوشته جهانی پشتیبانی می کند که بینش های قابل توجهی در مورد جدول زمانی بمباران ماه در اولین میلیارد سال منظومه شمسی به ارمغان می آورد. این تیم در مقاله ای که در ۳ می در مجله Nature منتشر شد، می نویسد. (در برگه جدید باز می شود)