خبرکاو:

ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ افق رویداد، یک اختروش را در قلب یک کهکشان دوردست به تصویر کشیده اند که مقادیر عظیمی از تشعشعات را که توسط یک سیاهچاله بسیار پرجرم تغذیه می شود، منفجر می کند.

این رویدادهای بسیار قدرتمند اغلب به عنوان موتورهای مرکزی کهکشان‌های فعال توصیف می‌شوند و می‌توانند بیش از مجموع هر ستاره در کهکشان اصلی خود نور ساطع کنند. با این حال، دانشمندان هنوز به طور کامل فیزیک را که فعالیت قدرتمند آنها را هدایت می کند، درک نمی کنند.

این اختروش تازه تصویربرداری شده در قلب کهکشان NRAO 530 کمین کرده است و توسط تلسکوپ افق رویداد (EHT) گرفته شده است، که به دلیل تولید اولین تصویر از یک سیاهچاله در سال 2019 مشهور است. تیم همکاری EHT این تصویر را از این سیاهچاله پیگیری کرد. سیاهچاله کلان پرجرم در قلب کهکشان مسیه 87 (M87) با تصویری از کمان A* (Sgr A*)، سیاهچاله بسیار پرجرم کهکشان راه شیری، در می 2022.

مطالب مرتبط: «ساختار ناشناخته» عجیبی که در اطراف نزدیکترین اختروش یافت شد

از یک سیاهچاله که به یک اختروش دوردست نیرو می دهد توسط تلسکوپ افق رویداد گرفته شده است. " class="expandable lazy-image-van" onerror="if(this.src && this.src.indexOf('missing-image.svg') !== -1){return true;};this.parentNode.replaceChild(window.missingImage(),this)" data-normal="https://vanilla.futurecdn.net/space/media/img/missing-image.svg" srcset="https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE-320-80.jpg 320w, https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE-480-80.jpg 480w, https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE-650-80.jpg 650w, https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE-970-80.jpg 970w, https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE-1024-80.jpg 1024w, https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE-1200-80.jpg 1200w" data-sizes="(min-width: 1000px) 970px, calc(100vw - 40px)" src="https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE.jpg" data-pin-media="https://cdn.mos.cms.futurecdn.net/WxExS9gS4CSfzDwxTViSSE.jpg">

با این حال، رصد اخیرا منتشر شده ویژه است زیرا در آوریل 2017 انجام شد، قبل از اینکه EHT سیاهچاله M87 یا Sgr A* را ببیند، زیرا تلسکوپ فضایی NRAO 530 را برای کالیبره کردن برای مشاهده سیاهچاله در قلب کهکشان ما

عضو تیم همکاری EHT و محقق موسسه پلانک برای نجوم رادیویی، Maciek Wielgus در بیانیه ای گفت: "این همچنین دورترین جسمی است که ما با EHT تاکنون تصویر کرده ایم. " نوری که ما می بینیم به مدت 7.5 میلیارد سال از طریق جهان در حال انبساط به سمت زمین حرکت کرد، اما با قدرت EHT ما جزئیات ساختار منبع را در مقیاسی به کوچکی یک سال نوری می بینیم.

چگونه سیاهچاله ها خانه های کهکشانی خود را روشن می کنند

سیاهچاله ها خود نور ساطع نمی کنند و در واقع نور را در پشت یک سطح یک طرفه به نام افق رویداد جذب می کنند، پس ممکن است عجیب به نظر برسد که می توانند چنین پدیده درخشانی را تامین کنند.

کوازارها منابع قدرتمند تشعشع هستند زیرا تأثیر گرانشی قوی سیاهچاله‌های مرکزی آنها، که می‌تواند میلیون‌ها یا حتی میلیاردها بار بزرگ‌تر از خورشید باشد، مواد را به سرعت نزدیک به نور شتاب می‌دهد و آن را گرم می‌کند. این باعث می شود اختروش ها به شدت درخشنده شوند، اما این تنها منبع تابش اختروش ها نیست.

این سیاهچاله ها حریصانه از موادی که آنها را احاطه کرده تغذیه می کنند، اما همه این مواد از افق رویداد نمی افتند. میدان های مغناطیسی اختروش ها همچنین ذرات را به قطب های اجزای سیاهچاله های پرجرم آنها قیف می کند. در اینجا ذرات به صورت جت های درخشان و نازکی که تقریباً با سرعت نور منفجر می شوند ترکیب می شوند. این جت ها می توانند صدها هزار سال نوری از اختروش ها بیرون بیایند. نحوه تشکیل این جت ها توسط میدان های مغناطیسی اختروش ها در هاله ای از ابهام است.

اختروش در قلب NRAO 530 نیز به عنوان بلازار طبقه‌بندی می‌شود، نوعی اختروش که به گونه‌ای جهت‌گیری می‌کند که جت‌هایی که منفجر می‌کند مستقیماً به سمت زمین هستند.

EHT به این اختروش در نور پلاریزه و غیرقطبی نگاه کرد و به محققان اجازه داد تا ساختار میدان مغناطیسی را در مجاورت سیاه‌چاله و درونی‌ترین بخش جت تحلیل کنند. این یک ویژگی روشن را نشان داد که در انتهای جنوبی جت قرار دارد که با هسته ای مرتبط است که جت از آن شروع می شود.

این هسته دارای ساختار فرعی است که تنها در طول موج های کوتاه قابل تجزیه و تفکیک است، که روشنایی آن نشان می دهد که انرژی جت تحت سلطه میدان مغناطیسی است.

جت همچنین شامل دو ویژگی است که در زاویه قائم و موازی با خود جت قرار گرفته اند. این به تیم نشان داد که میدان مغناطیسی جت ساختاری مارپیچ دارد.

Svetlana Jorstad، عضو تیم همکاری EHT و دانشمند ارشد دانشگاه بوستون، در این بیانیه گفت: «بیرونی‌ترین ویژگی دارای درجه بالایی از قطبش خطی است که حاکی از یک میدان مغناطیسی بسیار منظم است.

همکاری EHT به مطالعه اختروش ادامه خواهد داد تا آنها بتوانند بهتر درک کنند که چگونه درونی ترین ویژگی های جت و ارتباط آنها با تولید فوتون های پرانرژی در طول زمان تغییر می کند.

این تحقیق در مقاله ای منتشر شده در مجله Astrophysical مستند شده است. (در برگه جدید باز می شود)

ما را در توییتر @Spacedotcom یا در فیس بوک دنبال کنید .